|
 |
อุทยานแห่งชาติเขาลำปี-หาดท้ายเหมือง
ข้อมูลทั่วไป
บริเวณเขาลำปีและหาดท้ายเหมือง ได้รับการกำหนดให้เป็นป่าถาวรของชาติเมื่อปี พ.ศ. 2504 และได้จัดตั้งเป็นป่าสงวนแห่งชาติเมื่อปี พ.ศ. 2526 ต่อมาได้ยกฐานะเป็นอุทยานแห่งชาติ เมื่อปี พ.ศ. 2529 เป็นอุทยานแห่งชาติลำดับที่ 52 ของประเทศไทย มีพื้นที่ประมาณ 72 ตารางกิโลเมตร อยู่ในอำเภอท้ายเหมือง จังหวัดพังงา
ลักษณะภูมิประเทศและลมฟ้าอากาศ
อุทยานแห่งชาติแห่งนี้มีสภาพพื้นที่สองส่วน คือบริเวณหาดท้ายเหมืองซึ่งอยู่ริมทะเลอันดามัน และบริเวณเทือกเขาลำปี ซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของถนนเพชรเกษม เทือกเขาลำปีประกอบด้วย ภูเขาหลายลูกเป็นภูเขาหินอัคคี จำพวกหินแกรนิต อายุ 140-60 ล้านปี ได้แก่ เขาจู้จี้ เขาขนิม เขาลำปี เขาควนตาไชย เขาโตนย่านไทร มียอดเขาที่สูงสุดคือยอดเขาขนิม สูงประมาณ 622 เมตร จากระดับน้ำทะเล มีลำน้ำหลายสายเกิดจากเทือกเขาลำปี และไหลลงสู่ทะเลอันดามัน ทางทิศตะวันออกของอ่าวท้ายเหมืองได้แก่ คลองขนิม คลองลำปี คลองลำหลัง คลองพลุ และบางสายไหลออกทางทิศตะวันออกของเขาลำปีได้แก่ คลองคำนึง คลองอินทนิน และคลองบางปอ บริเวณหาดท้ายเหมืองเป็นชายหาด ซึ่งเกิดจากการกัดเซาะของคลื่นทะเล ทำให้เป็นสันดอนทรายยื่นทะแยงขึ้นไป จากอำเภอท้ายเหมืองขนานไปกับผืนแผ่นดินใหญ่ ปลายสุดของหาดเป็นแหลมชื่อ แหลมอ่าวขาม มีลักษณะชายหาดเป็นที่ราบมีความยาวประมาณ 14 กิโลเมตร กว้างสุดประมาณ 1,600 เมตร แคบสุด 350 เมตร ด้านตะวันออกของพื้นที่มีคลองน้ำกร่อยขนาดใหญ่ น้ำจืดส่วนใหญ่ไหลมาจากเทือกเขาลำปี ได้แก่ คลองทุ่งมะพร้าวและคลองหินลาดบริเวณที่ดินเลนริมทะเล และตามบริเวณปากคลองที่น้ำทะเลท่วมถึง จะพบป่าชายเลนพันธุ์ไม้ที่พบได้แก่ โกงกางใบใหญ่ โกงกางใบเล็ก ตะบูนดำ ตะบูนขาว ลำพู ลำแพน ถั่วดำ ถั่วขาว และแสม เป็นต้น บางส่วนเป็นป่าจากล้วนบริเวณเทือกเขาลำปี สภาพป่าเป็นป่าดงดิบ มีพันธุ์ไม้ เช่น ยาง หลุมพอ ตะเคียนทอง กระบาก เสียดช่อ พิกุลป่า ไม้พื้นล่างได้แก่ เฟิร์น หวาย และไผ่ เป็นต้นที่พบเห็นโดยทั่วไป ได้แก่ หมูป่า อีเห็น หมีควาย เก้ง กวางป่า ลิง ค่าง นกกางเขนบ้าน นกเอี้ยง สาริกา นกเขาปล้องธรรมดา นกขุนทอง ไก่ป่า งูจงอาง งูเหลือม เต่ากระ กบ อึ่งอ่าง เขียด ปาด ปลาช่อน ปลาตะเพียน ปลาซิว ปลาดุก ฯลฯน้ำตกลำปี ต้นน้ำเกิดจากเทือกเขาลำปี มีจำนวน 4 ชั้น ชั้นล่างสุดเป็นอ่างน้ำตามธรรมชาติขนาดใหญ่
น้ำตกโตนไพร เป็นน้ำตกที่สูงใหญ่ และสวยงาม ไหลตกจากหน้าผาสูง ประมาณ 50 เมตร ด้านล่างเป็นแอ่งน้ำขนาดใหญ่ เกิดจากเขาโตนย่านไทร สภาพป่าโดยทั่วไปยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์
น้ำตกโตนบางปอ เป็นน้ำตกที่ไหลลดเลี้ยวไปตามป่าที่สมบูรณ์
หาดท้ายเหมือง เป็นหาดทรายที่มีลักษณะค่อนข้างตรง และยาว จากอำเภอท้ายเหมืองไปจนถึงเขาหน้ายักษ์ แต่เนื่องจากชายฝั่งมีความลาดชันมาก จึงไม่เหมาะในการเล่นน้ำทะเล หาดแห่งนี้มีเต่าทะเลขึ้นมาวางไข่ ระหว่างเดือนพฤศจิกายน-มีนาคม
ทุ่งเสม็ด อยู่ตอนกลางของหาดท้ายเหมือง เป็นป่าเสม็ดขาวล้วน มีพื้นที่ประมาณ 1.6 ตารางกิโลเมตร สภาพดินเป็นทรายขาวละเอียด
ในภูมิภาคนี้มี 2 ฤดูกาล คือ ฤดูฝนประมาณ 8 เดือน ระหว่างเดือน เมษายน - พฤศจิกายน ฤดูร้อน 4 เดือน ระหว่างเดือน ธันวาคม-มีนาคม อุณภูมิสูงสุดเฉลี่ย 34.7 องศาเซลเซียส อุณภูมิต่ำสุดเฉลี่ย 20.9 องศาเซลเซียส
พรรณไม้
บริเวณชายหาด จะพบป่าชายหาด มีไม้สนทะเล จิกทะเล หูกวาง หยีทะเล หว้าหิน และรักทะเล ส่วนที่เป็นป่าพรุ พันธุ์ไม้เด่นที่พบได้แก่ เสม็ด
สัตว์ป่าและสัตว์น้ำ
แหล่งท่องเที่ยว
|
Update : 15/5/2554
|
|
