หน้าแรก สมาชิก รายการวัตถุมงคล ตะกร้าวัตถุมงคล วิธีชำระวัตถุมงคล วิธีบูชาวัตถุมงคล ประวัติวัด ติดต่อวัด เว็บบอร์ด
สมาชิก Log in
อีเมล์
รหัสผ่าน
สมัครสมาชิกใหม่
ลืมรหัสผ่าน
















ค้นหาวัตถุมงคล
 
 
 
หมวดวัตถุมงคล
  เครื่องราง พระอาจารย์ป้อม
  พระเครื่อง พระอาจารย์ป้อม
  พระเครื่อง หลวงพ่อสวัสดิ์
  พระเครื่อง หลวงปู่พิมพ์มาลัย
  พระเครื่อง หลวงพ่อสง่า
วัตถุมงคลของคุณ
รหัสวัตถุมงคล ราคา จำนวน
ยังไม่มีวัตถุมงคลอยู่ในตะกร้า
  • ชำระค่าวัตถุมงคล
  • แก้ไขรายการวัตถุมงคล
  • วิธีสั่งบูชาวัตถุมงคล
  •  

    นิราศถลาง
    นิราศถลาง
    loading picture
      จะร่ำปางทางไกลไปถลาง
      เพราะกองกรรมจำคลาดนิราศนาง ทุเรศร้างรสรักหนักอุรา
      เมื่อวันลงเรือใหญ่หัวใจหาย แสนเสียดายมิ่งมิตรขนิษฐา
      ชลนัยน์ไหลหลั่งดังธารา พี่ก้มหน้าครวญครางมากลางเรือ
      แล้วเหลียวแลดูเมืองเรืองระหง ของพระองค์แสนสุขสนุกเหลือ
      บริบูรณ์พูนเกิดทั้งข้าวเกลือ ก็เอื้อเฟื้อยิ่งกว่าทุกธานี
      พร้อมด้วยปรางปราสาทราชฐาน โอฬาฬารล้ำเลิศประเสริฐศรี
      ดังวิมานเมืองฟ้าสง่าดี ย่อมเป็นที่ทัศนามหาชน
      วัดพระแก้วมรกตก็สดใส งามวิไลเลิศฟ้าเวหาหน
      โอ้แต่นี้ที่ไหนจะได้ยล จะเที่ยวทนทุกข์ไปเสียไกลครัน
      ลาพระแก้วแล้วลามหากษัตริย์ อันเป็นฉัตรกรุงไกรไอศวรรย์
                loading picture
      ให้พระองค์อยู่เย็นไม่เว้นวัน กระหม่อมฉันจะไปภัยอย่ามี
      ให้ได้กลับมารับขวัญที่ฉันรัก อย่ารู้จักห่างหากกระดากหนี
      ให้น้องน้อยคอยท่าสักห้าปี ขอเดชะพระบารมีพระภูวนัย
      ครั้นเสร็จคำร่ำฝากออกจากท่า จนเวลารุ่งรางสว่างไสว
      ได้ฤกษ์งามยามพฤหัสกำจัดภัย ก็ล่องไปจากท่าหน้าวัดโพธิ์
            loading picture
      ถึงตลาดท้องน้ำระกำหวน พี่ซมซานซูบพักตร์ลงอักโข
      ด้วยเป็นห่วงบ่วงใยนั้นใหญ่โต หัวอกโอ้เจียนจะแยกออกแตกตาย
      ยิ่งคิดไปใจคอให้หดหู่ ชำเลืองดูแถวตลาดไม่ขาดขาย
      เห็นพวกแพแม่ค้านาวาพาย ออกเกียกกายเยียดยัดอยู่อัดแอ
            loading picture
      โอ้ทีนี้เช้าเย็นไม่เห็นตลาด จะนิราศแรมร้างไม่ห่างแห
      เมื่อไรเลยจะได้มาเห็นหน้าแพ จะเห็นแต่คงคากับปลาวาฬ
      วิตกพลางทางมาถึงสามปลื้ม มิได้ลืมรสรักสมัครสมาน
      ยังปลื้มปลาบซาบใจอาลัยลาน ถึงไปนานก็ไม่ลืมแม่ปลื้มใจ
    ---------------
      ถึงสำเพ็งเล็งแลแพตลาด ไม่เห็นยอดกัลยานิจจาเอ๋ย
      เห็นคนอื่นก็ไม่ชื่นเหมือนคนเคย พี่เมินเฉยชมเหล่าสำเภาราย
            loading picture
      โอ้สำเภาเหล่านี้ถึงปีเข้า บรรทุกเอาสินค้าเข้ามาขาย
      พี่เคยซื้อของเล่นไม่เว้นวาย โอ้เสียดายที่จะไปกับสำเภา
    -----------------
      ถึงคอกควายท้ายบ้านละลานเหลียว ยิ่งลอยเลี้ยวลับเมืองให้เคืองหมอง
      จนพ้นหลักปักเขตสังเกตปอง นาวาล่องตามลำแม่น้ำไป
      ถึงสำเหร่นึกหวาดขยายผี ด้วยเป็นที่ฆ่าคนริมชลไหล
      ล้วนป่าเตยเคยแลดูแต่ไกล พลางครรไลล่องมาไม่ช้านาน
      กระทั่งถึงดาวคะนองริมคลองน้อย แม่ค้าลอยขายของร้องประสาน
      บ้างก็หยุดจัดของที่ต้องการ น่าสงสารสาวสาวที่ชาวบาง
      รู้ค้าขายพายล่องออกคล่องแคล่ว เสียงเจื้อยแจ้วฝีปากพูดถากถาง
      พี่เมินเฉยเลยตรงถึงน้องนาง จนเรือห่างเหินมาในสาคร
      ถึงวัดราชบูรณะระยะสวน เห็นแต่ ล้วนมิ่งไม้ใบสลอน
      บ้างคลี่ดอกออกช่ออรชร แมลงภู่ฟอนเรณูดูกระจาย
      พี่เพ่งพิศคิดถึงคะนึงน้อง ไปตามท้องวังวนชลสาย
      เห็นบ้านช่องสองฟากนั้นมากมาย สังเกตหมายคุ้งคดกำหนดมา
      ถึงบางผึ้งผึ้งลงที่ตรงไหน พี่แลไปไม่เห็นผึ้งคะนึงหา
      ถ้าเห็นแล้วจะทึ้งหัวน้ำผึ้งมา ละลายยาแก้โรคที่โศกใจ
      มาถึงด่านด่านเรียกให้เรือหยุด แล้วรีบรุดมาในลำแม่น้ำไหล
      ต้องเดินอ้อมค้อมคดรันทดใจ มิได้ไปทางลัดน่าขัดเคือง
      ถึงบางขมิ้นพี่คะนึงถึงขมิ้น ที่ยุพินขัดสีฉวีเหลือง
      สำอางเอี่ยมเรียมพิศเป็นนิตย์เนือง งามประเทืองทั้งกายไม่หายงาม
      ถึงบางยอยอใครทีไหนหนอ ได้ยินยอแล้วก็จิตพี่คิดขาม
      คะนึงถึงน้องหญิงให้กริ่งความ กลัวจะตามลูกยอเขาปร๋อไป
      มาถึงช่องอินทรีทวีโศก แสนวิโยคยลป่าพฤกษาไสว
      สิ้นประเทศเขตสวนด่วนครรไล รันทดใจดังจะดิ้นสิ้นชีวา
      ถึงศาลเจ้าพระประแดงแสยงเกล้า นึกกลัวเจ้าพระประแดงหนักหนา
      บนศาลศรีมีเศียรของกุมภา แต่พันตาพันวังหัวฝังดิน
      พระประแดงแข็งกล้าเจ้าข้าเอ๋ย ขอลาเลยลับไปดังใจถวิล
      ช่วยป้องกันกุมภาในวาริน อย่าให้กินชาวบ้านชานบุรี
            loading picture
      มาตะบึงลุถึงพระโขนง น้ำก็ลงเรือก็ล่องยิ่งหมองศรี
      ดูพวกเพื่อนทั้งหลายสบายดี แต่ตัวพี่โศกศัลย์ถึงขวัญตา
      ถึงสำโรงเห็นโรงเจ้าภาษี ไม่เห็นมีสำโรงโกงนักหนา
      เห็นแต่นกกาน้ำลงดำปลา แล้วพาโบกบินไปกินรัง
      อนิจจาปลาว่ายอยู่ในน้ำ นกยังดำกินได้ดังใจหวัง
      ก็เพราะปลาว่ายไม่ระวัง จนพลาดพลั้งตัวตายวายชีวา
    -----------------
      ถึงนครเขื่อนขันธ์ตะวันบ่าย ระกำกายตรึกตรองถึงน้องหญิง
      เป็นปืนใหญ่นึกจะยื่นให้ปืนยิง ปืนก็นิ่งพี่ก็นั่งประทังตน
      ทัศนาธานีเห็นพิลึก พวกข้าศึกเสียวแสยงทุกแห่งหน
      ถึงใครประจักหักโหมโจมประจญ คงจะป่นลงกับปืนไม่คืนมือ
      ป้อมปราการต่อกันเป็นคันขอบ ช่องปืนรอบเรียบร้อยน้อยไปหรือ
      พระญามอญกินเมืองย่อมเลื่องลือ ประทานชื่อยศนามตามตระกูล
      พระทรงภพตบแต่งไว้แข่งขัน คอยป้องกันไพรินไม่สิ้นสูญ
      ทั้งชีพรมหมณ์ไพร่ฟ้าไม่อาดูร ก็เพิ่มพูนผาสุกสนุกสบาย
    ------------------
      มาถึงบางหัวเสือพี่เหลือพรั่น ให้หวั่นหวั่นหวาดเสือริบเรือหนี
      ไม่หยุดหย่อนจรมาในวารี ถึงเจดีย์กลางน้ำพอค่ำเย็น
      พี่นั่งนบอภิวาทพระธาตุบรรจุ ว่าสาธุช่วยดับระงับเข็ญ
      ให้ฉันว่างวิญญาน้ำตากระเด็น อย่าให้เป็นทุกข์โศกมีโรคภัย
      รำพันแล้วแคล้วคลาดลีลาศล่อง มาตามท้องคงคาชลาไหล
      เห็นเมืองสมุทรปราการอันชาญชัย พระภูวไนยสร้างสรรไว้ มั่นคง
      ดูสง่าหนาแน่นแสนสาหัส เห็นถนัดหอคอยลอยระหง
      มีเชิงเทินเดินพลรณรงค์ กำแพงวงป้อมคูดูพิลึก
      มีปืนใหญ่ใส่ประจำไว้ทุกช่อง จะคอยปองล้างผลาญสังหารศึก
      ถึงเมืองไหนจะราญทำหาญฮึก มิได้นึกพรั่นจิตสักนิดเดียว
      ถูกแต่ปืนปากน้ำจะคว่ำซุด คงม้วยมุดเป็นวงลงประเดี๋ยว
      ไม่ต้องรบยืดยาวให้กราวเกรียว พริบตาเดียวก็สิ้นไพรินราญ
    -----------------------
      ถึงอกเต่าอ่าวสมุทรดูสุดเนตร พระสุริเยศดวงดับลับพฤกษา
      ก็หยุดจอดทอดสมอรอนาวา กินข้าวปลาสรรเสร็จสำเร็จการ
      พวกเพื่อนฝูงมากหลายชายทั้งนั้น พัลวันนั่งลุกสนุกสนาน
      บ้างนั่นล้อมตาเฒ่าเล่านิทาน ต่างสำราญสรวลเสเสียงเฮฮา
    -------------------------

    • Update : 15/5/2554
    © Copyright 2011 www.watnongmuang.com All rights reserved 999arch