ค ถึงเกร็ดย่านบ้านมอญแต่ก่อนเก่า |
ผู้หญิงเกล้ามวยงามตามภาษา |
เดี๋ยวนี้มอญถอนไรจุกเหมือนตุ๊กตา |
ทั้งผัดหน้าจับเขม่าเหมือนชาวไทย |
โอ้สามัญผันแปรไม่แท้เที่ยง |
เหมือนอย่างเยี่ยงชายหญิงทิ้งวิสัย |
นี่หรือจิตคิดหมายมีหลายใจ |
ที่จิตใครจะเป็นหนึ่งอย่าพึงคิด |
ค ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์ |
มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต |
แม้นพูดชั่วตัวตายทำลายมิตร |
จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา |
ค ถึงบ้านใหม่ใจจิตก็คิดอ่าน |
จะหาบ้านใหม่มาดเหมือนปราถนา |
ขอให้สมคะเนเถิดเทวา |
จะได้ผาสุกสวัสดิ์กำจัดภัย |
ถึงบางเดื่อโอ้มะเดื่อเหลือประหลาด |
บังเกิดชาติแมลงหวี่มีในไส้ |
เหมือนคนพาลหวานนอกย่อมขมใน |
อุปมัยเหมือนมะเดื่อเหลือระอา |
ถึงบางหลวงเชิงรากเหมือนจากรัก |
สู้เสียศักดิ์สังวาสพระศาสนา |
เป็นล่วงพ้นรนราคราคา |
ถึงนางฟ้าจะมาให้ไม่ใยดี |