ในสัปดาห์ที่ห้าได้เสด็จไปประทับที่ต้นอชปาลนิโครธ (ต้นไทร) ในสัปดาห์ที่หก  ได้มีฝนเจือลมหนาวตกพรำอยู่เจ็ดวัน  พญานาคชื่อมุจลินท์ เข้ามาวงด้วยขนดเจ็ดรอบ  แล้วแผ่พังพานปกพระผู้มีพระภาคเจ้า  เพื่อป้องกันลมและฝนมิให้ถูกพระกาย ครั้นฝนหายแล้ว ก็คลายขนดออกจำแลงเพศเป็นมาณพ  เข้ามายืนเฝ้า ณ ที่เฉพาะพระพักตร์  พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงเปล่งอุทานว่า  "ความสงัดเป็นความสุขสำหรับบุคคลผู้ได้สดับธรรมแล้วยินดีอยู่ในที่สงัด รู้เห็นตามเป็นอย่างไร ความไม่เบียดเบียนคือความสำรวมในสัตว์ทั้งหลาย  และความปราศจากกำหนัดคือความล่วงกามทั้งหลาย  เสียได้ด้วยประการทั้งปวง  เป็นสุขในโลก  ความนำอัสมิมานะ  ถือว่ามีตัวตนให้หมดได้  เป็นสุขอย่างยิ่ง"

ธิดาพระยามาราธิราชแสดงยั่วยวนพระพุทธองค์

เมื่อพระพุทธองค์อยู่ภายใต้ร่มไม้อชปาลนิโครธ  อันตั้งทางทิศบูรพาของต้นพระศรีมหาโพธิ ในสัปดาห์ที่ห้า  ทรงเสวยวิมุติสุขอยู่  ธิดามาร 3 คน คีอ  นางตัณหา  นางราคา และนางอรดี  ได้อาสาพระยามารเข้าไปเฝ้า  เนรมิตอัตภาพ เป็นหญิงนานาชนิด  หวังให้พระองค์พอพระทัย  แต่พระองค์มิได้ใฝ่พระทัยกลับทรงขับไล่ให้ออกไป  อันแสดงถึงความไม่ยอมกลับมาเป็นผู้แพ้อีก   เรื่องนี้พระพุทธโฆษาจารย์กล่าวไว้ในอรรถคถาธรรมบท

ตปุสสะและภัลลิกะ สองพาณิชถวายข้าวสัตตุแด่พระพุทธองค์

เมื่อพระพุทธองค์ตรัสรู้ได้สี่สัปดาห์ และได้ประทับเสวยวิมุติสุขอยู่ใต้ต้นเกต ซึ้งได้นามว่า ราชายตนะ ได้มีนายพานิชสองคน คือ ตปุสสะและภัลลิกะ  เดินทางมาจาก  อกุกลชนบท  เมื่อได้เห็นพระพุทธองค์ประทับอยู่ ณ ที่นั่น มีพระรัศมีผ่องใสยิ่งนักก็บังเกิดความเลื่อมใส  จึงได้นำข้าวสตุก้อน สตุผง ซึ่งเป็นเสบียงเดินทางของตนเข้าไปถวาย  แล้วได้อ้างถึงพระองค์และพระธรรมว่าเป็นสรณะ  นายพาณิชทั้งสองนี้ได้เป็นปฐมอุบาสก ที่ถึงพระพุทธเจ้า และพระธรรม เป็นสรณะ เรียกว่า เทวาจิกะ  พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับบาตร  ที่ท้าวจตุมหาราชนำมาถวาย  ซึ่งพระองค์ได้ทรงอธิษฐานให้บาตรทั้งสี่ใบเป็นใบเดียวกัน

ท้าวจตุมหาราชถวายบาตรพระพุทธองค์

เมื่อพระบรมศาสดาอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า  ตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว  และได้ประทับเสวยวิมุติสุขอยู่ใต้ต้นเกต อันมีนามว่า ราชายตนะ  ซึ่งอยู่ทางทิศทักษิณของต้นพระศรีมหาโพธิ  ครั้งนั้นมีนายพาณิชสองคนคือ ตปุสสะ กับภัลลิกะ  ได้น้อมนำเอาข้าวสตุก้อนและสตุผง เข้าไปถวายพระองค์ และพระองค์มีพระประสงค์จะรับ  แต่ขณะนั้นพระองค์ไม่มีบาตร  ครั้นจะรับด้วยพระหัตถ์  ก็ผิดประเพณีของพระพุทธเจ้าทั้งหลายในปางก่อน  ฝ่ายท้าวมหาราชทั้งสี่ คือท้าวธตรฐ  ท้าววิรุฬหก  ท้าววิรูปักข์  ท้าวกุเวร ทราบพุทธประสงค์ จึงต่างนำบาตรศิลาองค์ละใบเข้าไปถวาย  พระองค์ทรงรับบาตรจากท้าวมหาราชทั้งสี่แล้ว ทรงอธิษฐานให้รวมกันเป็นบาตรใบเดียว  แล้วทรงรับข้าวสตุก้อน สตุผง  ของนายพาณิชทั้งสองด้วยบาตรนั้น

พระผู้มีพระภาคเสด็จมาเทศนาโปรดปัญจวัคคีย์

เมื่อพระพุทธองค์ประทับอยู่ที่ต้นเกตได้เจ็ดวัน อันเป็นสัปดาห์ที่เจ็ด  หลังจากได้ตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว  พระองค์ได้เสด็จไปยังป่าอิสิปตนมฤคทายวัน  ใกล้เมืองพาราณสี  ในเวลาเย็นแห่งวันขึ้น 14 ค่ำ ก่อนพุทธศก 45 ปี  เพื่อเทศนาโปรดปัญจวัคคีย์  ผู้ซึ่งเคยได้อยู่อุปัฏฐากพระองค์ เมื่อครั้งยังทรงบำเพ็ญทุกกรกิริยาอยู่  เมื่อปัญจวัคคีย์  เห็นพระพุทธองค์เสด็จมาตั้งแต่ระยะไกล  ปัญจวัคคีย์เข้าใจว่าพระองค์ เลิกบำเพ็ญทุกกรกิริยาแล้ว และคงไม่ได้บรรลุธรรมวิเศษอะไร  จึงนัดกันไม่ออกไปต้อนรับอย่างที่เคยปฏิบัติมา  และเมื่อพระองค์เสด็จมาใกล้ ก็ยังใช้โวหารเรียกพระนามโดยไม่เคารพ  ต่อเมื่อพระองค์ตรัสว่า  "เราได้ตรัสรู้ อมฤตธรรมโดยชอบแล้ว  จะนำมาสั่งสอนพวกเธอ  ถ้าพวกเธอตั้งใจฟังและปฏิบัติตาม  ในไม่ช้าจะบรรลุอมฤตธรรมนั้น  ปัญจวัคคีย์ระลึกได้ว่า  พระวาจาเช่นนี้พระองค์ไม่เคยตรัสมาก่อน  จึงได้ปฏิบัติเช่นที่เคยปฏิบัติมาก่อน" ในวันรุ่งขึ้น พระผู้มีพระภาคเจ้าได้เทศนา ธรรมจักรกัปปวัตนสูตร แก่ปัญจวัคคีย์  เป็นปฐมเทศนา เพื่อประกาศสัจธรรมอันประเสริฐ

ทรงแสดงปฐมเทศนา