ลายมือพยากรณ์-1


ลักษณะของฝ่ามือ

ฝ่ามือควรจะมีเนื้อและกระดูกพอเหมาะกัน ฝ่ามือที่ดีนั้นต้องมีเนื้อนุ่ม ละเอียดอ่อน ทำให้เห็นลายเส้นลายมือเด่นชัด แลเป็นเส้นเล็กๆ ดุจใยแห่งเส้นไหม มีสีแดงอบอุ่นอยู่เสมอ ไม่เยือกเย็น ลักษณะของหลังมือต้องอูมดุจหลังเต่า กลางใจมือต้องไม่ลุ่มลึก เนื้อฝ่ามือหนา มีผิวอันละเอียด เหล่านี้ ล้วนเป็นลักษณะของฝ่ามือที่มีวาสนา บริบรูณ์ด้วยทรัพย์สิน เงินทอง

ลักษณะฝ่ามือที่ไม่ดีนั้น ย่อมมีลักษณะที่แห้งแข็งกระด้าง สีเนื้อดูซีดไหม้เกรียมหรือดำไม่ผ่องใส ลายเส้นใหญ่ กระดูกนูนสูง ฝ่ามือบางมาก เว้นแต่ผู้ที่มีร่างกายผอมบางอยู่แล้ว ถ้าคนที่มีร่างกายผอม แต่มีเนื้อฝ่ามือเต็ม ยิ่งนับว่าดีมากขึ้น คนอ้วนแต่ฝ่ามือไม่มีเนื้อไม่ดี ยิ่งอ้วนต้องมีเนื้อมากจึงยิ่งดี ลักษณะที่ฝ่ามือไม่ดีนั้น ย่อมต้องลำบากตรากตรำ ต้องฝ่าฟันอุปสรรคเสมอดังนี้

1. ถ้ากระดูกงอกขึ้นแหลมขึ้นมา แม้ตัวจะสุขแต่ก็ทุกข์ทางใจ
2. ถ้ากระดูกมากเนื้อน้อย ย่อมพึ่งพาญาติพี่น้องไม่ได้
3. เนื้อหุ้มกระดูกบางมาก มักอาภัพ
4. ถ้าเนื้อนูน แต่มีกระดูกเต็มเปี่ยม ดีนัก
5. กระดูกหลังมือนูนขึ้นสูง มักเหน็ดเหนื่อยเสมอ
6. ร่างกายเล็ก แต่มือใหญ่ มักเป็นคนใช้จ่ายฟุ่มเฟือย

ลักษณะของฝ่ามือที่เหมาะสมนั้น คือ คนผอมมือควรบาง คนอ้วนควรต้องมีเนื้อที่มีหนา คนใหญ่มือควรใหญ่ คนเล็กมือควรเล็ก คนรูปร่างสวยงามมือต้อง เรียวสวยสมรูป ส่วนคนที่มีนิสัยมุทะลุนั้น ฝ่ามือหยาบหนา เทอะทะ

และที่สำคัญ ฝ่ามือควรต้องสัมพันธ์กับฤดูกาล คือ ถ้าฤดูร้อน มือควรต้องมีเหงื่อ ฤดูฝนฝ่ามือควรแห้ง ใส ไม่สาก ฤดูหนาวฝ่ามือต้องควรแห้งผาก เหล่านี้จึงจะถูกต้องตามฤดูกาล แสดงว่าผู้เป็นเจ้าของมือจะมั่งมี และอยู่เย็นเป็นสุข ถ้าฤดูร้อนมือกลับแห้งผาก ฤดูหนาวมือกลับมีเหงื่อ ผู้นั้นมักไม่มีปัญญา ในการดำรงชีวิต มักลำบากตรากตรำ

จำพวกของมือ

มีอยู่ 2 ประเภท คือ มือกว้าง กับมือยาว

มือกว้างนั้น คือระยะความกว้าง ของมือเท่ากับระยะความยาวของมือ รูปมือเป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านเท่า เรียกว่า มือกว้าง ส่วนมือที่มีระยะความกว้างมากกว่า ความยาวก็นับว่าเป็นจำพวกกว้าง อย่างล้นพ้น ซึ่งจะหาได้ยาก และยังไม่เคยพบมากก่อนเลย

มือยาว คือระยะความยาวของมือ ยาวกว่าระยะทางความกว้าง เมื่อหงายฝ่ามือดูแล้ว จะเห็นได้ชัดว่าเป็นมือยาว พวกมือกว้าง มักดีด้านในการทำงานที่ใช้กำลัง ส่วนมือยาว มักทำงานที่เน้นไปในการใช้กำลังความคิด สติ ปัญญา การวางแผน และการงานที่มีระเบียบแบบแผน

ส่วนของมือ

ฝ่ามือคนเรานั้น มีระยะกำหนดออกได้อีกเป็น 2 ส่วน โดยถือแนวตรงง่ามมือ (โคนนิ้วหัวแม่มือ) เป็นเขตแบ่ง เรียกว่าส่วนบน ส่วนบน นับจากเขตแนวแบ่งขึ้นไปถึงโคนนิ้วกลาง ตรงเส้นคาดโคนนิ้ว ส่วนล่าง นับจากแนวเขต แบ่งลงมาถึงซ่นมือเพียงเส้นกำไลมือเส้นแรก

มีข้อสังเกตอยู่ว่า ผู้ที่มีส่วนบนของมือยาวกว่าส่วนล่างนั้น จะมีความเฉลียวฉลาดดี ทั้งการนึกคิด และการกระทำ กิจการมักเจริญเติบโต ส่วนมากเป็นมือของนักธุระกิจ พ่อค้า เศรษฐศาสตร์ และนักการเมืองเป็นต้น ส่วนผู้ที่มีมือส่วนล่างของมือยาวนั้น เป็นผู้ที่ ชอบความสันโดษมากกว่า และชอบการงาน กลางแจ้ง แต่มีความอดทนมาก

ตามธรรมดามือคนเรานั้น
ในโลกนี้มีไม่เกิน 7 ชนิดคือ

1. มือชั้นต่ำ
2. มือสี่เหลี่ยม
3. มือใบพาย
4. มือนักปราชญ์
5. มือเรียว
6. มือนักพรต นักบวช
7. มือผสม





1. มือชั้นต่ำนั้น เป็นมือเบื้องต้นของมือทั้งหมด คือมีลักษณะที่ไม่ค่อยน่าดูมากนัก รูปมือดูสั้น ทู่ หยาบและหนา นิ้วดูสั้น เล็บสั้น เส้นลายมือมีไม่มากเท่าไดนัก นิ้วหัวแม่มือสั้น ปลายนิ้วปุ้ม หรือเป็นรูปทรงตัด ซึ่งแสดงออกถึง ลักษณะที่หยาบคาย มีความรู้สึกนึกคิดที่น้อยมาก ใช้เป็นแต่กำลังอย่างเดียว เป็นคนเอาแต่ใจตนเอง โกรธง่าย ใจร้อน ไม่ค่อยสนใจในสิ่งที่สวยงามเท่าได ชอบปล่อยชีวิตให้เป็นไปตามยถากรรม ไม่กระตือรือร้น ในการพัฒนาชีวิตให้ดีขึ้น





2. มือสี่เหลี่ยม รูปมือเกือบเป็นแนวตรงทั้งสี่ด้าน แต่ละด้ายยาวไล่เลี่ยกัน อย่างรูปสี่เหลี่ยมจตุรัส เล็บมักสั้น และเป็นรูปสี่เหลี่ยม หัวแม่มือยาวได้ส่วน หันออกฝ่ามือพองาม เป็นมือที่มีประโยชน์ในการทำการงาน เรียกว่า มือพวกอุตสาหกรรม ทำงานเป็นระเบียบ ตรงต่อเวลา ทำงานจริงจัง ไม่มีนิสัยในทางวรรณคดี ตามธรรมดา มือพวกนี้ ไม่ชอบเป็นผู้ต้นคิด และชอบพูดมาก แต่มีความพยายาม เป็นคนที่รักษาขนบธรรมเนียมดี ซื่อตรง ต้องการความสงบ ชอบอยู่เพียงลำพัง เป็นคนที่รักครอบครัว ถ้านิ้วหัวแม่มือยาว และข้อต่อของนิ้วดี จะทำการเกี่ยวแก่ความชำนาญ ซึ่งไม่ต้องใช้ความคิดมากนัก เช่นการค้า และการเกษตรกรรมเป็นต้น





3. มือใบพาย รูปมือจะโตด้านหนึ่ง เล็กด้านหนึ่ง คล้ายรูปใบพาย ของเรือแบ่งออกเป็น 2พวก ด้วยกันคือ พวกหนึ่ง ฝ่ามือทางด้านโคนนิ้วโต ทางด้านตอนข้อมือเล็ก (โตตอนบน) รูปมือเรียวลงส่วนอีกพวกหนึ่งฝ่ามือทางด้านโคนนิ้วเล็ก ทาง ทางด้านตอนข้อนิ้วมือโต (โตตอนล่าง) รูปมือเรียวขึ้น เป็นมือที่ชนิดที่อยู่ไม่สุข ตื่นเต้นในงานที่ใหญ่โตมีแบบแผน ชอบนึกคิดในการสร้าง ชอบคิดค้นสิ่งแปลกๆ ช่างประดิษฐ์เครื่องยนต์กลไกต่างๆ พวกมือโตตอนบนนั้นดีทั้งด้านความคิดและการกระทำ แต่อย่าไปเร่งเร้าให้ทำเร็วเกินไป อาจผิดพลาดได้ เป็นผู้ที่นึกคิดสิ่งที่เป็นประโยชน์โดยตรงทางโลกปัจจุบัน

ส่วนพวกมือโตตอนล่างนั้นมีความนึกคิดน้อยกว่า เพราะเป็นคนใจร้อนทำอะไร รวดเร็ว แต่ก็ทำงานเป็นชิ้นเป็นอันสำเร็จดีกว่าพวกแรก ชอบทำงานอิสระ เป็นมือนักคิดนัก บริหารทั่วไป






4. มือนักปราชญ์ คือมือเมธี รูปมือค่อนข้างยาวบาง แลจนเห็นกระดูกขึ้น ลำข้อนิ้วโต มองเห็นนูนขึ้นเด่นชัด เล็บยาว เป็นมือของบุคคลที่ฉลาด ในการคิดค้นหาเหตุผล ชอบการศึกษาเล่าเรียน ชอบอ่านหนังสือต่างๆ เป็นคนเรียบร้อย สงบ ระมัดระวังในการพูด ชอบนึกคิดและอยู่เพียงลำพัง ส่วนมาก มือพวกนี้จะผสมกับรูปมือสี่เหลี่ยมด้วย คือมีเป็นรูปสี่เหลี่ยม แต่นิ้วเป็นนิ้วมือปราชญ์ พวกนี้ พูดจริง ทำจริง ไม่ทิ้งอุดมการณ์ แต่ไม่ค่อยร่ำรวยเท่าใด เหมือนพวกมือสี่เหลี่ยมจริงๆ เพราะว่ามือสี่เหลี่ยม แสวงหาแต่การงานที่เป็นประโยชน์แก่ตนเอง มีความอดทน ในการทำมาหากิน ส่วนมือนักปราชญ์นั้น ชอบไปในทางวิชาลึกลับ เช่นหมอดูเป็นต้น แต่มีความจดจำดีมาก คือถ้าจำแล้วจะลืมยาก ชอบสังเกตควมเป็นไปของบุคคล มักมีอำนาจเหนือผู้อื่น ถ้าปลายนิ้วบาง จะชอบไปในทางศาสนา และทางศาสตร์ที่ลึกลับ ถ้าชอบสิ่งใดแล้ว จะพยายามในสิ่งนั้น จนประสบความสำเร็จ







5. มือเรียว คือมือพวกศิลปิน มือนักศิลปะ รูปมือค่อยๆ เรียวขึ้นทีละน้อย มองดูสวยงาม พวกนี้มีความรู้สึกไว เป็นมือชนิดปานกลาง ไม่ใหญ่ ไม่เล็ก ชอบในทางประดิษฐ์สิ่งสวยงาม ชอบดนตรีและศิลปะทุกๆ อย่าง แต่เพียงแค่ชอบเท่านั้น เพราะว่าจะกระทำเพียงพักๆ ชั่วคราว ส่วนมากเป็นมือสตรีมากกว่า เนื่องจากเป็นมือที่สวยงาม ตำราไทยว่า เป็นมือของพวกผู้มีวาสนา หรือผู้ที่เกิดในตระกูลที่ดี ถ้ามีเส้นความคิด หรือเส้นสมองดีแล้ว ก็จะสำเร็จมากขึ้น มีข้อสังเกตอีกอย่างหนึ่งคือ มือพวกนี้จะมีเล็บงอกยาวเร็วกว่าคนธรรมดา คือแสดงให้เห็นว่า เป็นคนที่ไม่ค่อยประหยัดเท่าได เป็นคนที่เปลี่ยนแปลงง่าย ขี้เบื่อ โกรธง่าย เวลารักก็รักง่ายเช่นกัน ยามเกลียดก็เกลียดอย่างแสนสาหัส ใจคอกว้างขวางดี มีความรู้สึกไวถ้ามีคนพูดถึงตน ถ้ามือแข็งบ้าง คือเวลากดแล้วไม่ลง ก็พอมีความเพียรพยายามบ้าง ชอบหาความสุขส่วนตัว มากกว่าส่วนรวม สามารถแสดงออกในที่ชุมชนได้ดี เช่น พวกนักแสดง ดาราเป็นต้น ถ้าเป็นพระก็เป็นนักเทศน์ที่ดีเป็นต้น







6. มือนักพรต ตำราสากลหมายถึง มือพวกทรงจ้าวเข้าผี มือนักบวชของศาสนาต่างๆ รูปมือยาวแคบ นิ้วเล็กแบบบางมาก เล็บยาวงามเป็นมือที่สวยงาม ไม่งดงามน่าดู เหมือนมือเรียวเป็นมือที่ดีที่สุดในทางนึกคิด แต่ทางกำลังมีน้อย เป็นมือที่น่าสงสาร ไม่เหมาะแก่งานที่ต้องการความเด็ดขาด แต่มีญาณในทางคาดคะเนเหตุการณ์ข้างหน้าได้ จึงนับว่ามีคุณสมบัติพิเศษอยู่ไม่น้อย เป็นคนที่ชอบความเป็นระเบียบ สวยงาม ชอบเล่าเรียนเวทมนต์ ไสยศาสตร์ต่างๆ จึงเหมาะที่จะเรียนทางโหราศาสตร์ หมอดู หรือ ทรงจ้าว เข้าผีต่างๆ







7. มือผสม เป็นมือที่ไม่สามารถจัดเข้าในมือจำพวกใดพวกหนึ่งได้ คือว่านิ้วไปอย่างหนึ่ง ลักษณะมือไปอีกอย่างหนึ่ง มือพวกนี้ทำงานได้ทุกอย่าง แต่จะไม่ค่อยชำนาญ คือมีความรู้อย่างเป็ด เว้นแต่มีเส้นความคิด หรือเส้นสมองดี ก็จะดีได้ ส่วนมากเป็นมือ นักพูด นักร้อง นักเทศน์

ถ้าปลายนิ้วตัดจะมีหลักในทางการเรียน ถ้าปลายนิ้วเป็นรูปใบพาย จะเรียนทางช่าง ออกแบบแปลนได้อย่างแปลกพิสดาร ถ้าปลายนิ้วเรียวแหลม ก็ชอบไปในทางศิลปะ ฉะนั้น รวมความว่า มือชนิดนี้ควรอาศัยรูปของนิ้วมือ เป็นเครื่องช่วยในการพยากรณ์