งานจะมีต่อเนื่อง โดยเริ่มจากมีการจัดสำหรับคาวหวาน จัดการแสดง แสง สี เสียงภายในบริเวณวัด ฯ ในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ ผมไปงานนี้ไม่ทัน เพราะไปถึงอุทัยย ฯ เย็นแล้ว และไม่ได้จองที่นั่งมาเลยฟังจากคนที่ไปเขาเล่าให้ฟัง และคงเข้าพักที่โรงแรมที่มักจะพักประจำ (คือ ห้วยขาแข้ง เชษฐศิลป์ ๐๕๖ ๕๒๔ ๘๓๓)  ทางโรงแรมแนะนำว่า ไปตักบาตอย่าเอารถไปเลย เพราะห้ามรถเข้าบริเวณงาน หากจะเข้าไปจอดในลาดวัดต้องไปจองที่กันตั้งแต่ตีสาม ตีสี่ รวมทั้งไปจองโต๊ะวางของใส่บาตรด้วย ให้ไปเช่ารถที่ทำขนส่งซึ่งอยู่ห่างจากโรงแรมสัก ๑๐๐ เมตร ให้รถสามล้อเครื่องมารับที่หน้าโรงแรม ราคา ๓๐ บาทเท่านั้นเอง ผมเลือกไปด้วยวิธีนี้ ส่วนขากลับมาโรงแรมนั้น รถสามล้อบอกว่าไม่ต้องนัดกับเขา เพราะรถกลับวิ่งมาตามถนนแยะไปเรียกเอาได้เลย เมื่อไปถึงปรากฏว่าคนคงจะหลายพัน หรือเฉียดหมื่นก็ไม่แน่ใจ เต็มลานวัดไปหมดก่อนอื่นไปที่วิหารไหว้พระพุทธมงคลศักดิ์สิทธิ์เสียก่อน และที่ลานวัดจะมีแถวโต๊ะต่อกันยาว หันหน้าเข้าหากันตรงกลางเว้นที่ว่างไว้ให้พระเดินรับบาตร มีหลายแถวหัวแถวตั้งพระพุทธรูปประทับยืนไว้ ๑ องค์ เว้นแถวที่ตรงกับทางลงจากเขา จะให้แท่นตั้งพระพุทธรูปว่างไว้ เพื่อไว้ตั้งพระพุทธรูปที่นำหน้าพระสงฆ์เดินลงมา ตามเวลาแปดโมงเช้าจะเริ่มพิธี อาหารใส่บาตรที่ต้องมีคือ ข้าวต้มลูกโยน ข้าวต้มผัด หรือข้าวต้มมัดไต้เครื่องไทยทานอื่น ๆ ข้าวสารอาหารแห้ง ล้วนไปซื้อได้จากทางเข้าวัดมีมาขาย ไม่ต้องหอบไปส่วนผมกับเลขา ฯไม่ได้หอบ ไม่ได้ซื้อ เพราะเลขา ฯ เคยเป็นครูสอนวิชาภาษาฝรั่งเศสอยู่ที่โรงเรียนบดินทร์เดชาหลายสิบปี กำลังจะซื้ออาหารก็มีลูกศิษย์มาทักทายเป็นผู้การตำรวจท่องเที่ยว บอกว่าไม่ต้องซื้อ ตำรวจท่องเที่ยวเตรียมมาแยะให้ใส่บาตรด้วยกันและที่ตั้งโต๊ะก็ดีด้วย คือ โต๊ะที่รอพระพุทธรูปมาตั้งตรงบันไดพอดี ผมเลยตั้งกล้องถ่ายรูปสบายไป ได้เวลาเริ่มพิธี นายกเทศมนตรี (สาว) อ่านรายงาน ผู้ว่าราชการจังหวัดกล่าวตอบแล้วเปิดงาน จากนั้นสักครู่ก็มีนักเรียนสายแต่งชุดไทย สมมุติเป็นนางฟ้ามายืนเรียงสองข้างทาง ลงบันไดคอยโปรยดอกไม้ ประมาณ ๐๘.๔๕ มีสมมุติเทวดา นำพระพุทธณูปเดินนำหน้าแถวพระสงฆ์ลงมา พระเดินลงมาเป็นแถว เมื่อถึงลานวัด เทวดาก็นำพระพุทธรูปมาตั้งที่แท่น ตรงผู้การตำรวจท่องเที่ยวตั้งอาหารรออยู่ พระสงฆ์ลงมาก็กระจายออกไปตามแถวที่ตั้งโต๊ะยาวไว้ ทีนี้ใส่บาตรกันอุตลุตไม่ถึงนาทีก็เต็มบาตรแล้ว ต้องมีลูกศิษย์โค่งถือกระสอบเดินตาม เพื่อถ่ายอาหารจากในบาตร บางคนไม่มีอาหารเตรียมมาก็เอาเงินใส่แทน สนุกสนานมากเป็นภาพประทับใจที่พระสงฆ์หลายร้อยรูปมาเดินแถวรับบาตร โดยเดินลงมาจากยอดเขาเหลืองอร่าม งามตายิ่งนัก
                เทศกาลประดับโต๊ะหมู่งาช้าง  ในอดีตอุทัยธานีได้ชื่อว่าเป็นเมืองป่า เป็นที่อาศัยของสัตว์นานาชนิดโดยเฉพาะช้างป่า ชาวอุทัยจึงมีงาช้างในครอบครองกันมาก เมื่อถึงเทศกาลสำคัญ เช่นตักบาตรเทโว เจ้าของบ้านเรือน ร้านค้า โรงแรมที่มีงาช้าง จะนำงาช้างที่มีอยู่มาตั้งโต๊ะประดับประดาอย่างสวยงามตั้งไว้หน้าบ้าน, หน้าร้านในโรงแรม
                ประเพณีแข่งเรือ  จะมีในวันออกพรรษาเช่นกัน ในแม่น้ำสะแกกรัง ช่วงใกล้สะพานข้ามไปเกาะเทโพ เสียดายผมไปไม่ทัน เพราะมีแข่งแปลกกว่าที่อื่น ๆ คือ "แข่งแพ" เอาแพ มีคนยืน (ดูจากวีดีโอ) แล้วถ่อแข่งขัน น่าสนุก แต่ทันได้ดูแข่งเรือ
                ขบวนแห่รถพุทธประวัติ  ขบวนรถมารวมกันอยู่แถว ๆ หน้าท่าขนส่ง พอประมาณ ๑๑.๐๐ ขบวนก็เคลื่อนไปทางตลาดสด รถจัดจากแต่ละอำเภอ และคมจะมีร้านค้าใหญ่ ๆ หรือหน่วยราชการจัดมาร่วมด้วย เพราะมีหลายคันเกินจำนวนอำเภอ ออกจากวัดสังกัสมา ฯ ก็มาทันชมขบวนแห่พอดี ได้ชมตอนตระเวนชมโต๊ะหมู่งาช้าง
                พอมาชมขบวนแห่ก็พอดีรถติดต้องวิ่งต่อท้ายขบวนไปก็ไม่ได้ถอยก็ไม่ได้เลยเข้าขบวนไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
                สรุปเทศกาลงานประจำปี นอกจากที่กล่าวมาแล้ว ยังมีงานไหว้พระพุทธมงคลศักดิ์สิทธิ์ วันขึ้น ๓ - ๘ ค่ำ เดือน ๔ งานวันมรดกโลกห้วยขาแข้ง ๙ ธันวาคม งานวันรำลึกสมเด็จพระปฐมบรมมหาชนกและงานกาชาด ๒๗ มี.ค. - ๕ เม.ย. งานแห่เจ้าของชาวอุทัยธานี กำหนดวันตามองค์เจ้า เช่นบางองค์ทุก ๕ ปี บางองค์ ๑๒ ปีเป็นต้น
                หากวิ่งเลียบแม่น้ำผ่านไปทางวงเวียนงาช้างหรือวงเวียนหอประชาสัมพันธ์ (เลี้ยวซ้ายข้ามสะพานคนเดิน มอเตอร์ไซด์วิ่งไปวัดอุโปสถารามไปเกาะเทโพ) หากตรงต่อไปจะไปยังสะพานข้ามแม่น้ำสะแกกรังไปยังเกาะเทโพ เกาะเทโพ เดิมเป็นแหลมยื่นออกมา ขนาบด้วยแม่น้ำเจ้าพระยา และแม่น้ำสะแกกรัง ต่อมามีการขุดคลองลัด จึงขาดจากแผ่นดินกลายเป็นเกาะไป บนเกาะมีรีสอร์ทหลายแห่ง (ตั้งใจจะพักพญาไม้รีสอร์ทปรากฏว่าเต็มในเทศกาลนี้)  บนเกาะมีต้นส้มโอ นาข้าว ป่าไผ่ธรรมชาติ เมื่อข้ามสะพานแล้วหากเลี้ยวซ้ายไป ๓ กม. จะไปยังวัดอุโปสถาราม ริมแม่น้ำสะแกกรัง แต่หากวิ่งตรงไปประมาณ ๑.๘ กม. (มีป้ายบอกว่าถนนสายนี้ไปนครสวรรค์ ไม่ทราบว่าข้ามสะพานข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาตรงไหน ไม่ได้วิ่งไปดู) ทางขวาจะมีทางแยก มีป้ายเก่าแก่เต็มที ว่า" ป้าสำราญ เลี้ยวขวาวิ่งเข้ามาสัก ๘๐๐ เมตร แล้วเลี้ยวซ้ายตามป้ายเข้ามาอีก ๓๐๐ เมตร ร้านอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา มีศาลาเล็ก ๆ เรียงรายริมน้ำไม่ต้องมีพัดลม มีลมแม่น้ำพัดมาแทน วันที่ไปชิมนี้ตรงวันตักบาตรเทโว คนแน่นแทบจะต้องเข้าคิวและไม่ได้จองมา แต่ยังดีได้โต๊ะว่างริมแม่น้ำ เห็นวิวแม่น้ำสวย (โทรจองโต๊ะ ๐๕๖ ๙๘๐ ๐๘๕)
                ร้าน (ป้าสำราญ) เป็นร้านเก่าแก่ อาหารจะสด ทำอาหารแล้วจะอร่อยมาก ข้อสำคัญคือราคาย่อมเยามากด้วย (ป้าสำรายคงสูงอายุเกินป้าแล้ว มองไม่เห็น เห็นแต่ระดับน้ำ)
                มาอุทัยธานี ต้องกินอาหารจากปลาแรด เป็นปลาแรดที่เลี้ยงในกระชัง ในแม่น้ำสะแกกรังรสจะดีเยี่ยม เนื้อหวานว่างั้นเถอะ เหมือนปลาสลิดต้องบางบ่อ หรือดอนกำยาน ปลาช่อนต้องแม่ลา อาจจะเป็นเพราะน้ำหรือดิน จึงทำให้ปลาอร่อยแปลก
                สั่งอาหารปลาแรด จะทำมาให้ทั้งตัว ไมีมีแบ่งครึ่งตัว ไป ๒ คนระวังอย่าสั่งอาหารมากอย่างพุงจะรับไม่หมด ที่ร้านป้าถามว่าปลาตัวโตไหม พนักงานระดับหลานสาวป้า บอกว่าตัวโต ไม่หมดห่อไปก้ได้ค่ะ เลยบอกว่าขอตัวที่เล็กที่สุดก็แล้วกัน
                ปลาแรด ราดพริก ราดด้วยพริกแกง ราดกะทิ ออกรสหวานนิดหน่อย เผ็ดอร่อย ต้องกินกับข้ามีน้ำปลาพริกมาพร้อม ปลาแรดจะไม่มีก้างเล็กในเนื้อปลา
                ปูแสมหลน ราคา ๓๕ บาท ใส่หมูสับ น้ำใสไปนิด แต่พอกินกับผักสดคือ แตงกวา ผักกาดขาวได้รสพอดี
                ทอดมันปลายี่สก ๔๐ บาท เหนียวหนึบ เคี้ยวหนุบหนับ ตรงตามสูตรทอดมัน