|
 |
พระพุทธสิหิงค์มิ่งมงคลตรัง พระพุทธรูปประจำจังหวัดตรัง
คอลัมน์ เดินสายไหว้พระพุทธ
"พระพุทธสิหิงค์มิ่งมงคลตรัง" เป็นพระ พุทธรูปประจำจังหวัดตรัง ปางมารวิชัยขัดสมาธิเพชรแบบขนมต้ม ประดิษฐานบนฐาน 5 ชั้น หล่อด้วยสำริด ขนาดหน้าตักกว้าง 1.25 เมตร สูง 1.84 เมตร
สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2530 โดยจำลองแบบมาจากภาพถ่ายของพระพุทธสิหิงค์องค์เดิมที่สูญหายไป มีขนาดใหญ่กว่าองค์เดิม
ปัจจุบัน ประดิษฐานอยู่ที่ศาลาพระพุทธสิหิงค์ สวนสาธารณะสระกะพังสุรินทร์
กล่าวกันว่า พระพุทธสิหิงค์ เป็นพระพุทธรูปหล่อหุ้มทอง ปางสมาธิ ตามประวัติกล่าวว่า พระเจ้ากรุงลังกาองค์หนึ่งได้สร้างขึ้นไว้ ต่อมาเจ้านครศรีธรรมราช ได้ไปขอมาถวายพระร่วงแห่งกรุงสุโขทัย เมื่อพระบรมราชาธิราชที่ 1 แห่งกรุง ศรีอยุธยาได้กรุงสุโขทัยเป็นเมือง ขึ้น
จึงได้อัญเชิญพระพุทธสิหิงค์มาประดิษฐานที่กรุงศรีอยุธยา ต่อมาได้มีผู้นำไปไว้ที่เมืองกำแพงเพชร และที่เชียงราย
เมื่อพระเจ้าแสนเมืองมา เจ้านครเชียงใหม่ ยกทัพไปตีเมืองเชียงรายได้ จึงได้อัญเชิญพระพุทธสิหิงค์ มาประดิษฐานที่เชียงใหม่ พร้อม กับพระแก้วมรกต เมื่อสมเด็จพระนารายณ์มหาราชตีเมืองเชียงใหม่ ได้เมื่อ พ.ศ.2205 ได้อัญเชิญพระพุทธสิหิงค์ มาประดิษฐานที่วัดพระศรีสรรเพชญ์ กรุงศรีอยุธยาเป็นเวลา 105 ปี
เมื่อเสียกรุงศรีอยุธยาแก่พม่า เมื่อ พ.ศ.2310 ชาวเชียงใหม่ซึ่งสมัยนั้นยังอยู่ข้างพม่า ได้อัญเชิญพระพุทธสิหิงค์กลับไปที่เชียงใหม่
ครั้น มณฑลพายัพได้กลับมาเป็นของไทย ในสมัยพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช แห่งกรุงรัตน โกสินทร์ สมเด็จพระบวรราชเจ้า มหาสุรสิงหนาท จึงได้โปรดให้อัญเชิญลงมายังกรุงเทพฯ เมื่อ พ.ศ. 2338 โดยประดิษฐานอยู่ ณ พระที่นั่งพุทไธสวรรย์ พระราชวังบวรสถานมงคล
พระพุทธสิหิงค์ เป็นพระพุทธรูปสำคัญคู่ บ้านคู่เมืองของไทย มี อยู่เพียงไม่กี่แห่ง เช่น กรุงเทพฯ เชียงใหม นครศรีธรรมราช ฯลฯ แต่ละองค์มีตำนานแตกต่างกันที่ตรงกัน คือ มีที่มาจากลังกา
สังเกตได้ว่าเมืองที่มีพระพุทธสิหิงค์ส่วนใหญ่ เคยเป็นเมือง ที่เป็นศูนย์กลางการปกครอง เมืองตรังนั้นเป็นเมืองท่า เป็นหนึ่งในเส้นทางเผยแผ่พระพุทธศาสนาลัทธิลังกาวงศ์เข้ามาสู่อาณาจักรไทย จากตรังแล้วต่อไปยังเมืองนครศรีธรรมราชและพัทลุง ก่อน ขยายไปสู่เมืองอื่น
พระพุทธสิหิงค์ตรังองค์ต้นแบบ มีขนาดหน้าตักกว้าง 12 นิ้ว มีความศักดิ์สิทธิ์เป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้านเป็นอย่างยิ่ง ประดิษฐานอยู่ที่วัดหัวถนน จ.ตรัง
ได้สูญหายไปเมื่อวันที่ 18 มกราคม 2526 เหลือไว้เพียงตำนานเล่าขาน เป็นสิ่งเตือนใจ ชาวเมืองตรังให้ตระหนักถึงการดูแลรักษาและหวงแหนมรดกอันล้ำค่าของแผ่นดินมิให้สูญหาย
|
Update : 2/4/2554
|
|
