จากตารางด้านบน ตัวเลขในตารางเป็นปริมาณอาหารข้นที่ควรจะให้แก่แม่โค (กิโลกรัม/ตัว/วัน) ในแต่ละระดับการให้นมเมื่อใช้ร่วมกับอาหารหยาบคุณภาพต่าง ๆ ตัวอย่างเช่น

          * กรณีใช้อาหารหยาบคุณภาพดีแก่แม่โคนม   ถ้าแม่โคนมสามารถให้นมได้  14 กก./วัน   อาหารข้นที่ให้ควรจะมีโปรตีนในสูตรอาหาร = 12 % และให้ในปริมาณ 5.5 กก./ตัว/วัน   แต่ถ้าแม่โคสามารถให้นมได้มากกว่านี้เช่น   ให้นมได้ 18 กก./วัน การใช้อาหารข้นที่มีโปรตีน 12 %   จะน้อยเกินไป   เพราะจะทำให้โคต้องกินอาหารข้นในปริมาณมาก   จึงจะได้รับโภชนะเพียงพอ   จึงจำเป็นต้องใช้อาหารข้นที่มีความเข้มข้นของสารอาหารสูงขึ้นคือ   มีโปรตีนประมาณ 14 % และให้กินในปริมาณ 7.0 กก./ตัว/วัน   จึงจะไม่มีผลกระทบต่อการกินอาหารหยาบ

          * กรณีการใช้อาหารหยาบคุณภาพปานกลาง   ก็เป็นไปในทำนองเดียวกับอาหารหยาบคุณภาพดีแตกต่างกันที่ว่าระดับโปรตีนในอาหารข้นจะสูงกว่า   กล่าวคือ   อาหารข้นที่ใช้ร่วมกับอาหารหยาบคุณภาพปานกลาง   อาทิเช่น   หญ้าสด   เปลือกและไหมข้าวโพดฝักอ่อน   ควรจะมีโปรตีนในสูตรอาหารข้นประมาณ 14 - 16 %   ส่วนปริมาณที่ให้ก็ขึ้นอยู่กับปริมาณการให้นมของแม่โคดังตาราง

          * กรณีการใช้อาหารหยาบคุณภาพต่ำ   อาหารข้นที่จะให้แก่แม่โค   มีความจำเป็นที่จะต้องมีความเข้มข้นสูงขึ้นมากกว่า   เพื่อที่จะทำให้แม่โคได้รับสารอาหารเพียงพอแก่ความต้องการในการให้น้ำนม   อาหารข้นที่ใช้ควรมีระดับโปรตีนประมาณ 22 %  ในกรณีที่แม่โคมีการให้นม  22 กก./วัน ขึ้นไป   ควรจะให้อาหารข้นแก่แม่โคได้อย่างเต็มท   ี่หลังจากที่แม่โคได้รับอาหารหยาบเพียงพอตามคำแนะนำในตอนต้น ๆ คือ 1.4 % ของน้ำหนักตัว   ซึ่งเป็นระดับที่ต่ำที่สุดที่แม่โคต้องการ

  เกษตรกร สามารถเลือกใช้วัตถุดิบอาหารสัตว์ได้หลายอย่าง   เพื่อนำมาผสมเป็นอาหารข้น   แต่สิ่งที่เกษตรกรควรจะระวังในการเลือกใช้วัตถุดิบต่าง ๆ คือ   อย่าคิดถึงราคาต่อกิโลกรัมเท่านั้น   เพราะวัตถุดิบบางชนิดมีราคาต่อกิโลกรัมต่ำกว่า   แต่เมื่อเปรียบเทียบสารอาหารที่มีอยู่   เช่น   โปรตีน   อาจจะทำให้ราคาต่อสารอาหารนั้นมีราคาสูงกว่าก็ได้   อย่างไรก็ตามในเรื่องการเลือกใช้วัตถุดิบมีรายละเอียดอยู่มาก   ในที่นี้จึงได้จัดทำสูตรอาหารข้นขึ้นมา   เพื่อให้เกษตรกรได้นำไปใช้โดยพยายามเลือกใช้วัตถุดิบและราคาจำหน่าย   ตามที่มีจำหน่ายอยู่ทั่ว ๆ ไปในแหล่งที่มีการเลี้ยงโคนม

สูตรอาหารข้นสำหรับโคนม
วัตถุดิบ	ราคาวัตถุดิบ   บาท/ก.ก.	ปริมาณวัตถุดิบที่ใช้ (ก.ก.)
		สูตร 1	สูตร 2	สูตร 3	สูตร 4	สูตร 5	สูตร 6	สูตร 7	สูตร 8
มันเส้น	2.00	47.0	42.5	39.0	41.0	32.0	36.0	4.0	25.5
ข้าวโพด	4.00	-	-	-	-	-	-	14.5	-
กากถั่วเหลือง	9.00	14.0	18.5	23.0	15.0	26.0	19.5	30.0	28.5
กากเนื้อในเมล็ดปาล์ม	2.30	30.0	30.0	29.0	30.5	30.0	31.0	30.5	32.5
กากเมล็ดยางพารา	2.00	4.0	4.0	4.0	-	7.0	-	6.5	-
ใบกระถิน	3.00	-	-	-	9.5	-	9.5	9.5	9.5
ปุ๋ยยูเรีย (46-0-0)	5.00	-	-	-	1.0	-	1.0	-	1.0
แร่ธาตุโคนม	7.00	5.0	5.0	5.0	3.0	5.0	3.0	5.0	3.0
รวม		100.0	100.0	100.0	100.0	100.0	100.0	100.0	100.0
% โปรตีน		12.25	14.15	15.9	16.28	18.07	18.23	21.93	22.20
% โภชนะที่ย่อยได้		69.10	68.99	69.00	70.21	66.39	70.07	63.70	69.70
ราคาอาหารผสม (บาท/ก.ก.)		3.32	3.64	3.95	3.42	4.16	3.73	4.83	4.37

การทำบันทึกเกี่ยวกับโคนม           เจ้าของสัตว์ควรจะเป็นผู้ที่ทำบันทึกและเก็บไว้เอง   โดยอาจเริ่มต้นจากวันที่สัตว์เกิด   น้ำหนักและสัดส่วนแรกเกิด   วันผสม   วันคลอด   รวมถึงการชั่งน้ำหนักโคทุกครั้ง   เช่น   วันหย่านม   อายุ 1 ปี   หรือเกณฑ์ผสมพันธุ์   และหรือระยะเวลาการให้นม   จำนวนน้ำนมแต่ละครั้งที่รีดได้ของแม่โคแต่ละตัว   รวมถึงการทำวัคซีน   หรือการรักษาโรค (ถ้ามี) ด้วย   ผู้ที่จะจดบันทึกควรจะทำความเข้าใจวิธีทำให้ถูกต้องและทำการลงบันทึก   ตลอดจนเก็บรักษาไว้ด้วยตนเอง   ทำให้สม่ำเสมอเป็นประจำ   การชั่งน้ำหนักโคหรือการชั่งน้ำนมควรใช้เครื่องชั่งที่เที่ยงตรง   จดน้ำหนักลงบันทึกไว้   ถ้าทำได้ในการเก็บตัวอย่างโดยเฉพาะการระบุหมายเลขภาชนะหรือชื่อโคให้แน่นอน   และจัดส่งไปให้ตรวจสอบเปอร์เซ็นต์ไขมันในห้องปฏิบัติการนม   ต่อมาผลก็จะถูกส่งกลับไปยังเจ้าของโค   เมื่อได้รับผลก็ต้องลงบันทึกพร้อมกับคำนวณหาจำนวนไขมันนม 4 % หรืออื่น ๆ ที่ควรจะจดลงในบันทึกต่อไป   แต่ในกรณีที่ไม่สามารถจะตรวจไขมันได้   การจดบันทึกการให้นมแต่ละครั้งของแม่โคเป็นวัน-เดือนอย่างสม่ำเสมอตลอดระยะการให้นมเก็บไว้ได้ซึ่งยังดีกว่าไม่ทำการจดบันทึกอะไรเลย