หน้าแรก สมาชิก รายการวัตถุมงคล ตะกร้าวัตถุมงคล วิธีชำระวัตถุมงคล วิธีบูชาวัตถุมงคล ประวัติวัด ติดต่อวัด เว็บบอร์ด
สมาชิก Log in
อีเมล์
รหัสผ่าน
สมัครสมาชิกใหม่
ลืมรหัสผ่าน
















ค้นหาวัตถุมงคล
 
 
 
หมวดวัตถุมงคล
  เครื่องราง พระอาจารย์ป้อม
  พระเครื่อง พระอาจารย์ป้อม
  พระเครื่อง หลวงพ่อสวัสดิ์
  พระเครื่อง หลวงปู่พิมพ์มาลัย
  พระเครื่อง หลวงพ่อสง่า
วัตถุมงคลของคุณ
รหัสวัตถุมงคล ราคา จำนวน
ยังไม่มีวัตถุมงคลอยู่ในตะกร้า
  • ชำระค่าวัตถุมงคล
  • แก้ไขรายการวัตถุมงคล
  • วิธีสั่งบูชาวัตถุมงคล
  •  

    พระอภัยมณี/30
    ตอนที่ ๔๑ นางสุวรรณมาลี หึงหน้าป้อม

                นางสุวรรณมาลี เมื่อสุดสาครเข้าไปเมืองลังกาแล้วก็เฝ้าคอยหา พอเห็นหัสไชยกลับมา ทูลความให้ทรงทราบว่า สุดสาครไปสมสู่อยู่กับนางสุลาลีวัน ก็เสียใจยิ่งนัก รำพันว่าถ้าไม่ห่วงพระธิดาก็จะกลืนยาพิษเสียให้บรรลัยวาญ

    อยู่เป็นคนทนอายนั้นหลายอย่าง อุราพ่างเพียงระบมด้วยคมขวาน
    ยิ่งคิดแค้นแม้นกายจะวายปราณ  คำโบราณว่าเอาชื่อให้ลือชา
    ฯลฯ
    แม้ไม่เลี้ยงเที่ยงแท้แล้วแม่นี้ ถวายชีวีตามความประสงค์
    จะเชือดคอให้ตายทำลายลง จำเพาะตรงพักตราพระสามี ฯ
      แล้วสั่งพราหมณ์สามนายอยู่ค่ายใหญ่ เราจะไปรบพุ่งชาวกรุงศรี
    ทหารเราชาวผลึกล้วนฝึกดี ช่วยกันตีชาวลังกาค่าอย่าช้านาน
    ฯลฯ
    ให้ทหารเดินทัพขับพลโห่ ทหารโล่เขนดั้งหน้าหลังสลอน
    ประโคมฆ้องกลองแห่สังข์แตรงอน เสียงสะท้อนสะท้านทุ่งมากรุงไกร ฯ
                เมื่อกองทัพยกมาถึงที่ป้อมก็หยุดรถทรงตรงหน้าพลับพลานอกปราการ พระมเหสีจึงตรัสสั่งให้หัสไชยเข้าไปทูลแจ้งจอมกษัตริย์ว่าจะขอเข้าเฝ้า ถ้าไม่ให้พบจะทำสงคราม
                หัสไชยรีบอภิวาทแล้วก็เข้าไปในวัง ขึ้นไปบนมณเฑียร ทูลสองกษัตริย์ให้ทราบตามเนื้อความหลัง
    พระอภัยใหลหลงทรงพระสรวล เฝ้ารบกวนเกรงมเหสี
    ให้พวกเราเข้าสู้ดูสักที ไหนจะตีเข้าได้ในประตู ฯ
      นางละเวงเกรงศึกทีฮึกหึง จะอื้ออึงอัปยศให้อดสู
    คิดผ่อนปรนกลศึกฝึกต่อครู จะลองสู้ศึกรักให้หักทบ
    ฯลฯ
                คิดจะออกรับหน้าพาผัวไปยั่งเล่น ให้คนขี้หึงต้องหมองใจ แล้วแกล้งว่าเมื่อเขามาพบก็ขอให้พระองค์ออกไปรับ
    แม้จะรักครองสัตย์จงตัดเขา มิโปรดเกล้ายั่งยืนจงคืนกลับ
    จะตามไปให้เห็นกายนางนายทัพ ได้ยินกับสองหูดูกับตา
    หรือว่าพระจะไม่ไปอย่างไรเล่า พลางหยิกเพลาเป่ามนต์ดลคาถา
    พระโอนอ่อนผ่อนผันตามวัณฬา ไปสิพากันไปล้อให้พอการ ฯ
                องค์ละเวงรับสั่งพระอภัยแล้วก็ออกมาเตรียมกำลังแต่งองค์ทรงเครื่อง แล้วเชิญให้พระอภัยทรงเครื่อง
    ล้วนเครื่องดำสำคัญวันอาทิตย์ ตามจริตศักราชพระศาสนา
    อร่ามเรืองเครื่องสำหรับประดับประดา พระมาลาสวมสอดใส่ยอดเพชร
    ทรงรองบาทชาติฝรั่งนวมหนังนุ่ม พระชงฆ์หุ้มคลุมสนับแล้วสรรพเสร็จ
    กระบี่พระองค์ทรงกุดั่นกัลเม็ด แล้วเสด็จนำนางจากปรางค์ทอง
    ฯลฯ
    เห็นกองทัพนับหมื่นดูดื่นดาษ วรนาฎนางกษัตริย์ทรงรถา
    เห็นลูกน้อยสร้อยสุวรรณ จันทรสุดา ชลนาแนวนองจะร้องทัก
    กลับเคลิ้มองค์หลงลืมพระลูกแก้ว รู้จักแล้วก็ดูไม่รู้จัก
    นางเสแสร้งแกล้งเมียงเข้าเคียงพักตร ทำชวนชักชี้ให้ดูหมู่โยธา
    ฯลฯ
      ฝ่ายโฉมยงนงลักษณ์อัคเรศ ทอดพระเนตรบนพลับพลาหลังคาสี
    ไม่รู้จักพักตรพระอภัยมณี ด้วยภูมีเหมือนฝรั่งเมืองลังกา
    นีกว่าใครไหนหนอมาคลอหญิง ดูเย่อหยิ่งกั้นกลดมียศถา
    สองนงเยาว์เข้าชิดทูลกิจจา พระบิดานะพุคะพระชนนี
    ฯลฯ
    ยิ่งแสนแค้นแน่นอัดตรัสไม่ออก เหมือนเสี้ยนยอกเนตรสลายทั้งซ้ายขวา
    สุดจะขืนกลืนกลั้นตันอุรา ทรงโศกากรรมเอ๋ยไม่เคยเป็น
    ฯลฯ
      พระอภัยได้เห็นพักตร์อัคเรศ ยังชื่นเนตรนึกคิดสนิทสนม
    พอลูกสาวเจ้าลังกาเป่าอาคม เคลิ้มอารมณ์รื้อค้อนว่างอนเกิน
    กระต่ายแก่แร่ข้ามมาตามติด ช่างไม่คิดขวยอายระคายเขิน
    เขาเบื่อใจไม่อยู่จนสู้เมิน มาก้ำเกินดูเบาเพราะเมามัว
    ฯลฯ
    ได้เริดร้างต่างคนก็ต่างอยู่ ยังไม่รู้สึกตัวมามัวหึง
    ชะร้องไห้ไม่ฟื้นสะอื้นอึง ชาติหน้าจึงจะช่วยปลอบให้ชอบใจ
      มเหสีตีทรวงเข้าฮักฮัก อกมิหักแล้วหรือกรรมจะทำไฉน
    นางแสนแค้นแสนละห้อยน้อยพระทัย สลบไปแล้วเป็นครู่จึงรู้องค์
    ฯลฯ
    ไม่มีโทษโกรธตรัสถึงตัดขาด เหมือนพระบาทฟาดฟันบั่นเกศา
    แต่ลูกน้อยสร้อยสุวรรณ จันทร์สุดา มาวันทาพระไม่ทักเลยสักคำ
    ฯลฯ
    อันฝรั่งลังกาเป็นข้าศึก ไม่เคยนึกว่าพระองค์จะหลงไหล
    แม้พวกอื่นหมื่นแสนทั้งแดนไตร น้องมิได้ข้องขัดพระอัชฌา
    นี่ศัตรูงูพิษมันคิดคด ให้เสียยศเสียชาติพระศาสนา
    เสียโอรสหมดทั้งพระอนุชา แต่ธิดาเด็กนิดยังคิดชัง ฯ
                ฝ่ายลูกสาวเจ้าลังกาก็ออกมากล่าวประฌาม และเยาะเย้ย พระมเหสีด้วยประการต่าง ๆ
    ประเดี๋ยวนี้ดีแตกแหลกแล้วค่ะ เขาไม่ละลดดอกจะบอกให้
    พระตัดขาดศาสนาไม่อาลัย อย่าร่ำไรสำออยตะบอยวอน
      นางฟังคำซ้ำแค้นยิ่งแสนแสบ ความเจ็บแทบถึงกระดูกดังถูกศร
    น้อยหรือเสียงเปรี้ยงแปร้นมันแสนงอน กลับมาค่อนขอดขุดถึงอุศเรน
    ฯลฯ
    แต่รุ่นราวสาวแส้จนแก่เฒ่า ไม่เหมือนเจ้าองค์เอกภิเษกดิบ
    ได้สุคนธ์มนต์เจือดังเนื้อทิพย์ ขึ้นจนลิบลอยเหลิงกว่าเชิงเทิน
    ฯลฯ
    มาแต้มเติมเสริมความตามพระโอษฐ นางตัวโปรดเปรื่องประสิทธิ์ด้วยฤทธิ์ผี
    แต่กระดาษวาดรูปจูปเป็นปี ประเดี๋ยวนี้องค์เธอบำเรอเอง
    ฯลฯ
    แต่เพียงพี่แล้วมิหนำยังซ้ำน้อง โอรสสองแทรกเจือเหลือขยัน
    เหมือนไหมย้อมปลอมเส้นเบญจพรรณ จึงต้องฟั่นเผือผดุงบำรุงบำเรอ
    ฯลฯ
                ทั้งสองนางโต้คารมกันด้วยประการต่าง ๆ แล้วพระมเหสีจึงทูลอ้อนวอนพระอภัยให้เป็นหลัก ไม่เอนเอียง
    มิเมตตาฆ่าเมียเสียให้ม้วย แต่อย่าช่วยเสริมซ้ำมาปรำปรัก
    เสียแรงน้องรองบาทสามิภักดิ์ พระเหมือนหลักโลกเที่ยงไม่เอียงเอน ฯ
                พระอภัยยังกล่าวเข้าข้างองค์ละเวง ทำให้พระมเหสีเสียพระทัยมาก
    ด้วยทุกข์ร้อนซ้อนซมระดมทับ จนลมจับนงลักษณ์พักตร์สลด
    ล้มสลบทบทับอยู่กับรถ เจียนจะปลดชีวานิคาลัย ฯ
                สองธิดาสร้อยสุวรรณ จันทรสุดา เห็นพระมารดาเป็นลมสลบไปก็ร้องเรียกให้พระบิดาช่วย แต่นางละเวงบอกพระอภัยว่า พระมเหสีเจ้ามารยา พระอภัยก็เชื่อแล้วกลับไปวัง สองบุตรจึงขอให้หัสไชยช่วย พอตกค่ำพระมเหสีจึงพลิกฟื้นขึ้นมา แล้วให้เลิกโยธา จะกลับเข้าเมือง แล้วรู้สึกโศกกำศวล ระทดพระทัยยิ่งนัก
    อันโศกอื่นหมื่นแสนในแดนโลก มันไม่โศกลึกซึ้งเหมือนหึงผัว
    ถึงเสียทองของรักสักเท่าตัว ค่อยยังชั่วไม่เสียดายเท่าชายเชือน
    ถึงสมบัติวัตถาบรรดาศักดิ์ ลูกที่รักร่วมใจก็ไม่เหมือน
    ทั้งแสนแค้นแสนรักคอยตักเตือน จนฟั่นเฟือนใฝ่ฝันถึงวัณฬา
                พระมเหสีจึงให้หัสไชยแต่งสารไปยังพระปิตุราชมาตุรงค์ของหัสไชย เพื่อว่าจะมีหมอมนต์มาแก้ไข หัสไชยแต่งสารแล้วให้ม้าใช้ไปลงเรือ ยังฝั่งน้ำตำบลถนนพระราม ข้ามไปยังเมืองการะเกด
                กล่าวถึงเจ้าเมืองรมจักร กับองค์อัครชายา พร้อมทั้งองค์เกษราและพระธิดาอรุณรัศมีต่างเฝ้าคอยศรีสุวรรณตั้งแต่ปีขาลถึงปีระกาก็ยังไม่กลับมา รวมทั้งไพร่พลที่ไปด้วยกันก็ยังไม่มีใครกลับมาเลย
    ข้างครอบครัวตัวไพร่ที่ไปทัพ ผัวหากลับมาไม่ก็ใจหาย
    จะนั่งนอนร้อนรนกระวนกระวาย ต้องขวนขวายเช้าค่ำด้วยจำเป็น
    ที่หญิงดีมีศักดิ์รู้รักผัว ก็ซ่อนตัวมิให้ชายทั้งหลายเห็น
    ถึงยามนอนหมอนฟูกกระดูกเย็น น้ำตากระเด็นดังหนึ่งกายจะวายวาง
    ที่เช่นชั่วผัวต้องไปกองทัพ พอผัวลับแล้วก็เต้นออกเล่นหาง
    ที่กินลึกฝึกลูกเลี้ยงไว้เคียงข้าง ถึงผัวร้างสามปีไม่มีชู้
    ฯลฯ
    ด้วยผัวเมียทั่วโลกที่โศกถึง เปรียบเหมือนหนึ่งเรือร้างค้างมรสุม
    ถึงตัวไปในใจอยู่เป็นคู่คุม  ถึงแก่หนุ่มนึกเห็นก็เช่นกัน
    ฯลฯ
                พอได้รู้ข่าวเรื่องเมืองผลึกก็ไต่ถามกันเป็นที่อึกทึกทั่วเมือง  บ้างก็ว่ากองทัพกลับมาแล้ว พากันออกมารับ  พอสารมาถึงวัง ขุนนางก็รับสารไปเฝ้าเจ้าเมือง
      อ่านแถลงแจ้งความสามกษัตริย์ ซึ่งข้องขัดเข้าเชิงระเริงหลง
    เหมือนเรื่องหลังทั้งหมดท้าวทศวงศ์ หยิบสารตรงขึ้นปราสาทนั่งอาสน์ทอง
    ฯลฯ
                เมื่อได้อ่านสารให้ฟังแล้ว องค์เกษราไม่คิดหึง แต่กลับไปสงสารศรีสุวรรณ เกรงว่านางฝรั่งจะปฏิบัติไม่ดีเท่า พระชนนีจึงว่าพระธิดาว่า เขาชิงผัวไปแล้วยังไม่รู้สึก แล้วตรัสว่า
    แม่มาลีพี่สะใภ้หล่อนไปแล้ว พาลูกแก้วไปกับแม่ได้แก้ผัว
    แล้วทูลท้าวคราวนี้มันตีครัว ลูกเขยมัวเมียฝรั่งคิดอย่างไร ฯ
                ท้าวทศวงศ์ตรัสว่าจะพาลูกกับนัดดาไปด้วยกัน ส่วนพระอัครชายาให้อยู่ดูแลเมือง แล้วตรัสสั่งเสนาในให้จัดแจงแต่งเรือ
    ใหญ่น้อยจำนวนร้อยลำ ตั้งขบวนปีกหางอย่างปักษา จะข้ามน้ำไปยังเมืองลังกา
    ทอดประจำลำทรงตรงฉนวน ตั้งกระบวนแบบหัดไม่ขัดขวาง
    เป็นทัพหงส์สองอาจผาดนภางค์ มีปีกหางครบถ้วนกระบวนบิน ฯ
                พอรุ่งเช้า เมื่อทั้งหมดแต่งองค์ทรงเครื่องแล้วก็มาลงเรือออกเดินทางไปเมืองผลึก
    พอพลบค่ำคล้ำมัวทั่วทุกทิศ ยิ่งมืดมิดมิ่งขวัญประหวั่นไหว
    น้ำกระจายพรายแดงดั่งแสงไฟ แล่นมาในแนวคลื่นทุกคืนวัน ฯ
                กล่าวถึงเจ้าเมืองการะเวก เมื่อได้รับสารจากหัสไชยแจ้งว่าสุดสาครกับพระญาติรวมสี่องค์หลงคลั่งอยู่เมืองลังกาก็ร้อนใจ
    เมื่อหนุ่มสาวราวกับไฟใกล้ดินหู สุดจะสู้ศึกรักนั้นหนักหนา
    พระตรัสพลางทางถามขุนโหรา ให้ชำระชะตาสุดสาคร ฯ
                โหรทำนายว่าสุดสาครนั้นเคราะห์ร้าย แต่ผู้ทรงธรรมสมณะจะช่วยเหลือให้เพิ่มพูนภิญโญเดโชชัย
                เจ้าเมืองการะเกดได้ฟังแล้วเชื่อโหรเพราะไม่เคยทายผิด แล้วไปพบพระอัครชายาปรึกษาว่า จะทำอย่างไรจึงจะเหมาะสม เพราะพระอภัยไปอยู่ในเมืองลังกา
    แต่นงลักษณ์อัคเรศอยู่เขตค่าย เราเป็นชายไปถึงพระมเหสี
    จะพูดจาปราศรัยก็ไม่ดี ครั้นจะมิเจรจาก็น่าชัง
    ซึ่งดีชีวาทั่วโลกไม่เล็งเห็น เกลือกจะเป็นรอยร้ายไปภายหลัง
    จะแต่งให้ใครข้ามตามไปฟัง ก็คิดยังไม่เห็นใครจะไปเลย ฯ
                องค์จันทวดีอัครชายาทูลพระสามีว่า ท่านทิศาปาโมกข์โลกเชษฐ์ มีชันษากว่าร้อยยี่สิบปี เป็นผู้รู้เรื่องโบราณ ขอให้เชิญท่านไปช่วยสุดสาคร
    แล้วเป็นครูสืบวงศ์พงศ์กษัตริย์ จนกัดถัดมาถึงเราเล่าหนังสือ
    อายุยืนตื้นลึกใด้ฝึกปรือ ทั้งสัตย์ซื่อไม่สอพลอพูดล่อลวง
    จะไปหามาเหมือนเหล่าเขาทั้งปวง เป็นที่ล่วงเกินครูรู้วิชา
    ฯลฯ
                ฝ่ายพระธิดาเสาวคนธ์รู้เรื่องก็สงสารสุดสาคร จึงทูลขอพระบิดาอาสาไปพาสุดสาครกลับมา สองกษัตริย์ได้ฟังพระลูกรัก คิดจะทัดทานก็จะยาวความ จึงตรัสอนุญาตให้ไปกับปาโมกข์โลกเชษฐ์
    จะวอนวานท่านปาโมกข์โลกเชษฐ์ ผู้วิเศษไสยศาสตร์ฉลาดเฉลียว
    ไปด้วยเจ้าคราวนี้ก็ดีเจียว ลงลำเดียวจะได้ถามความโบราณ
                แล้วองค์กษัตริย์ก็ตรัสสั่ง ท้าวหาข้าเฝ้ามนตรีให้จัดเรือและโยธาหาญยกไปเมืองลังกา
                วันรุ่งขึ้น พอเวลาสายจอมกษัตริย์ พระมเหสีกับพระธิดาพากันไปหาทิศาปาโมกข์โลกเชษฐ์
      ฝ่ายทิศาปาโมกข์โลกเชษฐ์ เป็นพราหมณ์เทศเทวฤทธิ์อิศยมภุ์
    มีสมบัติพัสถานพานอุดม แต่อารมณ์ไม่สู้รักด้วยมักน้อย
    ฯลฯ
                สามกษัตริย์นมัสการ อาจารย์เฒ่า แล้วเล่าเรื่องต้นแต่หนหลังให้ทราบ แล้วขอให้ท่านไปกับพระธิดาเพื่อช่วยสุดสาคร ให้พ้นจากคุณไสย
      ฝ่ายทิศาปาโมกข์โลกเชษฐ ทรงไตรเพทพิทยาภาษาไสย
    สังเกตยามตามนรางค์เป็นทางใน เห็นจะได้คืนคงสืบพงศ์พันธุ์
    ฯลฯ
    แต่ฝรั่งครั้งนี้ใช้ผีหญิง เข้าแทรกสิงเสียทีเดียวให้เฉียวฉุน
    ลงลึกซึ้งถึงกระดูกดังถูกคุณ นี่หากบุญของพระหน่อไม่มรณา
    อยู่ในวังรังควานประมาณมาก เห็นแสนยากยิ่งนักจะรักษา
    แก้ไม่หายฝ่ายหมอจะมรณา จะอุตส่าห์สามิภักดิ์ไปสักครั้ง

    • Update : 12/6/2554
    © Copyright 2011 www.watnongmuang.com All rights reserved 999arch