ค บาทหลวงว่าอย่าประมาทชาติกษัตริย์ |
เหลือจำกัดกลความตามวิสัย |
เมื่อดีเย็นเช่นมหาชลาลัย |
โกรธเหมือนไฟฟุนฟอนให้ร้อนทรวง |
แล้วเรารู้อยู่ว่านางแต่ปางหลัง |
ถือพระสังฆราชผู้บาทหลวง |
ได้ฝึกสอนรอนราญการทั้งปวง |
จะไปช่วงชิงรู้เหมือนดูเบา |
เมื่อยามดีมิได้พึ่งครั้นถึงยาก |
จะพลอยรากเลือดตายต้องอายเขา |
ถึงแม้องค์นงลักษณ์จะรักเรา |
พวกคนเก่าเขาคงกันด้วยฉันทา |
อนึ่งอำมาตย์ชาติสอพลอทรลักษณ์ |
เห็นเจ้ารักชวนกันคิดริษยา |
คอยยุยงลงโทษโจทนา |
ไม่รู้ว่าใจนางจะอย่างไร |