เรื่องหลัก กม. ที่ผมบอกให้นี้อย่าไปงง เพราะผมก็งง มาแล้ว เอาแค่จอมบึงตามถนน ๓๐๘๗ กม.๓๐ แล้วจะมีถนนสาย ๓๐๗๔  แยกขวาไปยัง อ.ด่านมะขามเตี้ย จ.กาญจนบุรี ได้ แต่ถนนที่ไปยังสวนผึ้ง ก็ยังคงเป็นถนนที่ผ่านจอมบึง สาย ๓๐๘๗ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม พอเลยจอมบึง หลัก กม.ตั้งต้นกันใหม่  ดูหลัก กม. ทางขวาให้ตรงกับที่ผมบอกเป็นใช้ได้ "โป่งยุบ กม.๒๗ " หลัก กม. อยู่ทางขวา มีทางแยกซ้าย มีป้ายบอกไปโป่งยุบ ให้เลี้ยวซ้ายไปประมาณ ๕ กม. แล้วแยกขวาไปอีกหน่อย จะมีลานจอดรถ โป่งยุบอยู่ในพื้นที่ของเอกชน ผมอาจจะมีส่วนไปทำให้เขาดัง เมื่อสิบปีเศษมาแล้ว ผมไปโป่งยุบ ที่ไม่มีใครไปเที่ยวกัน มีลักษณะคล้ายกับแพะเมืองผี ที่แพร่ คล้ายละลุ ที่สระแก้ว เสานาน้อย ที่น่าน แต่โป่งยุบมีขนาดเล็กกว่า และเกิดจากการยุบตัวลงไปของแผ่นดิน ยุบลงไปแล้ว ส่วนที่แข็งแกร่งทรงตัวอยู่ไม่ได้ยุบตามไป ทำให้เกิดเป็นรูปลักษณ์ต่าง ๆ แปลกตา และคงไม่ยุบลึกลงไปอีก ส่วนแพะเมืองผี หรือละลุ นั้นไม่ได้ยุบตัวลงไป หรืออาจจะเป็นภูเขายุบลงมา จึงเป็นเสา หรือกำแพงสูงขึ้นไป โป่งยุบวันที่ผมไปครั้งแรก ไม่มีใครมาเฝ้า ใครอยากชมก็ไปชม เจ้าของอยู่กรุงเทพ ฯ ให้ปลูกร้านของชำ แล้วให้เก็บสตางค์ค่าจอดรถ รถเก๋งเก็บคันละ ๓๐ บาท รถตู้เก็บคันละ ๘๐ บาท มากี่คนก็เก็บเท่ากัน ไม่ได้ถามว่ามารถบัสเก็บเท่าใด
               อำเภอสวนผึ้ง  อยู่เลยทางแยกเข้าโป่งยุบไปอีกประมาณ ๓ กม. มีทางแยกซ้ายไปยังพิพิธภัณฑ์ภโวทัย ผมเคยไปพักมาแล้วหลายครั้ง บ้านพักดีเยี่ยมปลูกตามริมธารน้ำ มีห้องอาหารอร่อยมาก มีพิพิธภัณฑ์ให้ชม ผมไปพักมาหลายครั้งแล้วติดใจทั้งสถานที่ที่ร่มรื่นไปทั่ว ติดใจบ้านพักและรสอาหาร ป้ายนำทางไปภโวทัยมีแยะ ไปคราวนี้ไม่ได้แวะเยี่ยมแต่ได้ลองไปพักรีสิอร์ทที่เปิดใหม่ในบรรยากาศล้านนา
                รีสอร์ท เลยสวนผึ้งไป ๔ กม. อยู่ซ้ายมือ หัวมุมทางสามแยกประตูเข้ารีสอร์ทใหญ่ยังกับประตูเมือง เข้าไปทางซ้ายมีมินิมารท์ เลยเข้าไปนิดทางขวาจะมีกลุ่มต้นปาลม์ มีฝูงช้าง (จำลอง) ช่วยให้มีบรรยากาศของล้านนา บ้านพักมีทั้งแบบเป็นโรงแรม และเป็นหลัง ๆ แต่ใหญ่กว่าบังกะโล พักได้ ๒ - ๓ คน ส่วนผมพักแบบห้องพักที่จัดภายในห้องสไตล์ล้านนา เตียงใหญ่ ตัวเตียง ตู้ โต๊ะเครื่องแป้งแกะสลักไม้สวยงามมาก มีทีวี ตู้เย็น พร้อม โผล่เข้าไปในห้องน้ำเห็นอ่างอาบน้ำแล้วตกใจ เพราะใหญ่มากเป็นครึ่งวงกลม น่าลงไปนอนแช่น้ำอุ่น บริเวณกว้างขวาง ในพื้นที่ประมาณ ๓๐ ไร่ มีหอคอยให้ขึ้นไปชมวิว มีสระน้ำ เรือพายเล่นได้ มีจักรยานน้ำ มีรถจักรยานให้ขี่เล่น บริการฟรีหมด ที่ชอบกันมากคือตอนเย็นนั่งกินอาหารกันด้านหลังกลางแจ้ง เย็นจนหนาว ไม่ได้เตรียมเสื้อแจคเกตไป หนาวจนเป็นหวัดกันเป็นแถว ๆ อาหารเย็นที่สั่งมาชิมคือส้มตำ หมูมะนาว หมูแดดเดียว ยำวุ้นเส้นใส่หมูยอ ไก่ทอด และแหนมซึ่โครง ไม่มีอาหารกินกับข้าว ใครอยากกินข้าวสั่งอาหารจานเดียวมาชิม
                   สวนป่าสิริกิต์ภาคกลาง  เป็นโครงการอนุรักษ์ป่าและเสริมสร้างสิ่งแวดล้อม เส้นทางไปตามถนน ๓๐๘๗ พอถึงหน้าที่ว่าการสวนผึ้งเลี้ยวซ้ายตามป้ายภโวทัยไป เมื่อถึงภโวทัยแล้วหากจะเข้าไปก็เลี้ยวซ้าย หากไปสวนป่าให้วิ่งเลียบภโวทัยต่อไป รวมระยะทางประมาณ ๒๕ กม. ถนนสายนี้ตัดเข้าไปในป่า ลัดเลาะไปตามภูเขาเป็นเส้นทางที่สวยมากนัก ท้าทายนักขี่จักรยาน เมื่อไปถึงจะพบพันธุ์ไม้มากมายและพันธุ์ไม้ที่มีอยู่เดิม แต่ถูกหักล้างถางพงหมดไป ได้ถูกนำมาปลูกเอาไว้ใหม่เช่นไผ่ หวาย คูณ สะเดา ไท้ยางนา เป็นต้น มีพันธุ์ไม้รวมกว่า ๑๙๐ ชนิด
                   แก่งส้มแมว  อยู่ในบริเวณสวนป่า มีน้ำไหลตลอดปี เกาะแก่งสวย เล่นน้ำได้
                   ธารน้ำร้อนบ่อคลึง  เส้นทางไปจาก อ.สวนผึ้ง ถึง กม.๓๔ ถึงรีสอร์ทภูผาผึ้ง เลี้ยวซ้ายเลาะเลียบข้างรีสอร์ทไป ถนนลาดยางอย่างดีประมาณ ๑๐ กม.จะถึงบริเวณสระน้ำร้อนขนาดใหญ่ที่รองรับน้ำร้อนจากธารน้ำร้อน บริเวณธารน้ำร้อนแห่งนี้เป็นที่เอกชน ค้นพบเมื่อ พ.ศ.๒๔๖๘ เป็นเพียงตาน้ำร้อนเล็ก ๆ ได้ปรับปรุงจนกลายมาเป็นธารน้ำร้อน เป็นน้ำแร่ที่มีกำมะถันเจือปน อุณหภูมิของน้ำประมาณ ๕๐ - ๕๗ องศาเซ็นติเกรด เมื่อลงรถแล้วเดินไปนิดเดียวก็จะถึงบ่อน้ำร้อนที่กั้นฝายเอาไว้ มองเห็นน้ำใส มองทลุลงไปเห็นพื้นท้องน้ำสวยมาก และทางด้านขวาจะเป็นห้องพักมีหลายราคามีน้ำแร่ให้อาบ หากเดินเข้าไปอีกประมาณ ๑๕๐ เมตร โดยเดินเลาะเลียบธารน้ำร้อนที่ไหลลงมาก็จะถึงต้นน้ำเป็นพุร้อนธรรมชาติ ผุดขึ้นมาเองแล้วทำเป็นฝายกั้นไว้ ต่อท่อลงมา ในบริเวณมีบ้านพัก ร้านอาหาร ๑ ร้าน น้ำแร่ธรรมชาติที่นี่ได้รับการวิจัยว่าเป็นน้ำแร่ที่ดีที่สุดในประเทศไทย ไม่ได้เตรียมตัวจะไปอาบน้ำแร่เลยไม่ได้แช่น้ำแร่ให้ผิวสวย
                   น้ำตกเก้าชั้น หรือน้ำตกเก้าโจน ต้นน้ำมาจากบนเทือกเขาตะนาวศรี เส้นทางออกจากบ่อน้ำร้อนไปตามเส้นทางเดิม เลี้ยวซ้ายไปอีกประมาณ ๑ กม.โดยจะผ่านอุทยานธรรมชาติทางซ้ายมือ อุทยานนี้ในพระราชดำริของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ เลยอุทยานไปนิดเดียวก็จะถึงบริเวณลานจอดเข้าไปชมน้ำตกเก้าชั้น จากลานจอดต้องเดินต่อไปอีกนิดสัก ๑๐๐ เมตร จะเห็นสะพานแขวน สร้างข้ามธารน้ำที่ไหลมาจากน้ำตกไปยังอีกฝั่งหนึ่ง ก่อนถึงผ่านแผงขายผลไม้ของแม่ค้าอยู่ริมทางเดิน กล้วยน้ำหว้าน่ากินนัก ลูกโต ๆ ราคาหวีละ "ห้าบาท" ตอนเดินกลับซื้อแล้วช่วยกันหิ้วกลับมา หากซื้อในกรุงก็ต้องหวีละ ๒๐ บาทขึ้นไป ผมกินกล้วยน้ำหว้าทุกวัน วันละ ๑ - ๒ ลูก กินแล้วทำให้ร่างกายดี ผมเคยถามท่านพลเอกประมาณ อดิเรกสาร ซึ่งท่านเป็นทหารปีนใหญ่เก่า และมักจะมาในวันงานทหารปืนใหญ่ที่ศูนย์การทหารปืนใหญ่ ลพบุรีแทบจะทุกปี ท่านอายุ ๙๐ กว่าแล้ว แต่ลงรถเดินเข้ามาในงานได้อย่างสบาย ถามท่านว่าทำอย่างไรจึงมีร่างกายแข็งแรงอย่างนี้ ท่านบอกว่าออกกำลังกาย แล้วกินกล้วยน้ำหว้าวันละลูกกับน้ำผึ้งแท้วันละช้อนโต๊ะ บอกด้วยว่าน้ำผึ้งเวชพงษ์ของเขาแท้ดี ตั้งแต่ท่านบอกผมก็กินตามท่านเรื่อยมา อายุยืนต้องแข็งแรงเดินได้ อายุยืนแต่นอนไม่เอา น้ำตกอยู่เลยสะพานแขวนไป เป็นชั้นแรก แต่ละชั้นสูงไม่มากมี ๙ ชั้น สูงประมาณ ๕๐๐ ม.
                    ไร่อุษาวดี เส้นทางจากหน้ารีสอร์ทตรงตามป้ายไป เมื่อถึงแล้วเดินชมดอกไม้ผ่านบ่อเลี้ยงปลาแฟนซีคราฟ ไปอีกประมาณ ๕๐๐ เมตร จะถึงสวนกุหลาบที่มีต่างพันธุ์และตัดดอกทุกเช้า - เย็น ส่งเข้ามาขายยังตลาดปากคลองตลาด มีร้านอาหารครัวเอื้องผึ้ง ที่สูตรทำอาหารทุกอย่างจะต้องมีเห็ดหอมสด เคยชิมก๋วยเตี๋ยวราดหน้าเห็ดหอม
                    ปั๋งหงาย ก่อนเข้ามายังสวนผึ้ง จะพอดีมื้อกลางวันที่ อ.จอมบึง เส้นทางเมื่อจะมายังจอมบึงก่อนถึงตัวอำเภอ เลยทางแยกเข้าถ้ำเขาบินมาแล้ว กม.๒๕ ทางขวามือจะเห็นป้ายใหญ่ วันหยุดคนจะแน่นมาก เมื่อก่อนผมไม่ทราบว่าทำไมตั้งชื่อหน้ากลัว แสดงว่ามีลูกสาวสวย ไปคราวนี้ไม่ต้องสัมภาษณ์เพราะเขาทำป้ายอธิบายไว้ว่าเป็นเพราะรสชาติที่จัดจ้านไม่เหมือนใคร กินเข้าไปแล้วต้องหาน้ำมาดับ พอรู้ว่าเผ็ดก็หาน้ำแทบไม่ทัน กินไปร้องไห้ไปทำนองนั้น แต่เป็นเผ็ดอร่อย เดี๋ยวนี้ความเผ็ดลดลงแล้ว
                    ต้นตำรับไข่ตุ๋น ธรรมดาที่ไม่ธรรมดา มาปั๋งหงายคำแรกที่สั่งได้เลยคือไข่ตุ๋นทรงเครื่อง ตีไข่ให้ฟูผสมหมูสับ หอมซอย เครื่องปรุงผสมน้ำตีให้เข้ากัน พร้อมตั้งไฟสุกได้ที่ยกลงโรยกระเทียเจียว พริกไทย ไข่จะฟูล้นหม้อนึ่งออกมา ไข่จะนุ่ม อร่อยแล้วจะค่อย ๆ ลดตัวลง สั่งไข่ตุ๋นไม่ต้องสั่งแกงจืดก็ได้ ระวังให้มาก เพราะอมความร้อน
                    หมูสามชั้นทอด รอนานหน่อย แต่คุ้ม ไปหลายคนสั่งสัก ๒ - ๓ จาน เพราะเคี้ยวสนุก หยุดไม่ได้ ทอดจนแห้งหมดมัน มีหนังหมูติดมาด้วย กรอบ อร่อย จนลืมอ้วน
                    ต้มยำหัวพุงไข่ปลาช่อน ทั้งพุงทั้งไข่เต็มหม้อ เผ็ดเล็กน้อย ใส่ข่าแยะ หอม
                    คะน้าปลาเค็ม สุกแล้วคะน้ายังกรอบ ผัดคลุกเคล้ากันมา
                    ปลาช่อนทอด หั่นชิ้นบาง ทอดกรอบ จานนี้มาเร็ว กินร้อน ๆ จิ้มซ๊อสพริก
                    ไก่ไทย ผัดขี้เมา จานนี้เข้าขั้น "ปั๋งหงาย" ต้องกินกับข้าวสวยร้อน ๆ จะเข้ากัน
                    ดับลิ้นเสียด้วย "เฉาก๊วยโบราณ" ต้อง ๒ ชามกำลังดี เฉาก๊วยที่นี่คนละสูตรกับเฉาก๊วยชากังราวคือ ใช้เฉาก๊วยจากจีนเท่านั้นเหนียวหนึบเหมือนกันของชากังราวใช้เฉาก๊วยจากจีน ผสมอินโดนีเซียและเวียดนาม หวานเย็น เหนียว ตักเข้าปากแล้วความเผ็ดจะหายไปในพริบตา
                    อิ่มแล้วจึงเดินทางต่อไปยัง อ.สวนผึ้ง