แล้วแลดูผู้คนพลข้าศึก |
ล้วนเหี้ยมฮึกหาญรบไม่หลบหนี |
บ้างถอนขวากลากล้อเข้าต่อตี |
แต่ล้วนมีโซ่สำหรับสับกำแพง |
บ้างปีนป่ายบันไดไม้ไผ่พาด |
ชาวเมืองฟาดฟันผันกันด้วยแผง |
ทั้งแหลมหลาวง้าวทวนเข้าสวนแทง |
ต่างต่อแย้งยิงกันประจัญบาน |
นางดูศึกฮึกฮักเห็นหนักแน่น |
ไม่ทดแทนถึงขนาดจะอาจหาญ |
ดำริพลางนางกษัตริย์มาจัดการ |
จะต้านทานทัพหลวงทะลวงฟัน |
ทั้งพลโล่โตมรศรกำซาบ |
ทหารดาบสองเล่มล้วนเข้มข้น |
กับทวนทองกองหน้าทั้งห้าพัน |
ช้างน้ำมันกล้างานั้นห้าร้อย |
เปิดประตูพรูพรั่งออกคั่งคับ |
เข้าตีทัพเมืองลยาไม่ล่าถอย |