| ...ถึงยามสองล่องลำนาวาเลื่อน |
พอดวงเดือนดั้นเมฆขึ้นเหลืองเหลือง |
| ถึงวัดแจ้งแสงจันทร์จำรัสเรือง |
แลชำเลืองเหลียวหลังหลั่งน้ำตา... |
| ...ถึงสามปลื้มพี่นี้ร่ำปล้ำแต่ทุกข์ |
สุดจะปลุกใจปลื้มให้ลืมหลัง... |
| ...ถึงสำเพ็งเก๋งตั้งบนฝั่งน้ำ |
แพประจำจอดเรียงเคียงขนาน |
| มีซุ้มซอกตรอกนางเจ้าประจาน |
ยังสำราญร้องขับไม่หลับลง |
| โอ้ธานีศรีอยุธยาเอ๋ย |
นึกจะเชยก็ได้ชมสมประสงค์ |
| จะลำบากอยากแค้นไปแดนดง |
เอาพุ่มพงเพิงเขาเป็นเหย้าเรือน |
| ค ถึงย่านยาวดาวคะนองคะนึกนิ่ง |
ยิ่งดึกยิ่งเสียใจใครจะเหมือน |
| พระพายพานซ่านเสียวทรวงสะเทือน |
จนเดือนเคลื่อนคล้อยดงลงไรไร... |
| ...ถึงอารามนามชื่อวัดดอกไม้ |
คิดถึงไปแนบทรวงดวงสมร... |
| ...ถึงบางผึ้งผึ้งรังก็รั้งร้าง |
พี่ร้างนางรักสมัครหมาย... |
| ...ถึงปากลัดแลท่าชลาตื้น |
ดูเลื่อมลื่นเลนลากลำละหาน |
| เขาแจวจ้องล่องแล่นแสนสำราญ |
มาพบบ้านบางระจ้าวยิ่งเศร้าใจ |
| อนาถนิ่งอิงเขนยคะนึงหวน |
จนจวบจวนแจ่มแจ้งปัจจุสมัย |
| ศศิธรอ่อนอับพยับไพร |
ถึงเซิงไทรศาลพระประแดงแรง... |
| ...พอแจ่มแจ้งแสงเงินเงาระยับ |
ดาวเดือนดับเด่นดวงพระสุริย์ใส |
| ถึงปากช่องคลองสำโรงสำราญใจ |
พอน้ำไหลขึ้นเช้าก็เข้าคลอง... |
| ...ถึงด่านทางกลางคลองข้างฝั่งซ้าย |
ตะวันสายแสงส่องต้องพฤกษา |
| ออกสุดบ้านถึงทวารอรัญวา |
เป็นทุ่งคาแฝกแขมขึ้นแกมกัน |
| ลมระริ้วปลิวหญ้าคาระยาบ |
ระเนนนาบพลิ้วพลิกกระดิกหัน |
| ดูโล่งลิ่วทิวรุกขะเรียงรัน |
เป็นเขตคันขอบป่าพนาลัย |
| ค ถึงทับนางวางเวงฤทัยวับ |
เห็นแต่ทับชาวนาอยู่อาศัย |
| นางชาวนาก็ไม่น่าจะชื่นใจ |
คราบขี้ไคลคร่ำคร่าดังทาคราม... |
| ...ถึงบางพลีมีเรือนอารามพระ |
ดูระกะดาษทางไปกลางทุ่ง |
| เป็นเลนลุ่มลึกเหลวเพียงเอวพุง |
ต้องลากจุงจ้างควายอยู่รายเรียง |
| ดูเรือแพแออัดอยู่ยัดเยียด |
เข้าเบียดเสียดแทรกกันสนั่นเสียง |
| แจวตะกูดเกะกะปะกะเชียง |
บ้างทุ่มเถียงโดนดุนกันวุ่นวาย... |
