สังข์ทองตอนตีคลี (ความตอนต้น)

สังข์ทองตอนเลือกคู่ หาเนื้อหาปลา (ความตอนต้น)

สังข์ทองตอนเลือกคู่ หาเนื้อหาปลา (บทอาขยาน)
         ค  เมื่อนั้น  เจ้าเงาะแสนกลคนขยัน  พิศโฉมพระธิดาวิลาวัณย์  ผุดผาดผิวดังดวงเดือน   งามละม่อมพร้อมสิ้นทั้งอินทรีย์  นางในธรณีไม่มีเหมือน  แสร้งทำแลเลี่ยงเบี่ยงเบือน  ให้ฟั่นเฟือนเตือนจิตคิดปอง  พระจึงตั้งสัตย์อธิษฐาน  แม้นบุญญาธิการเคยสมสอง  ขอให้ทรามสงวนนวลน้อง  เห็นรูปพี่เป็นทองต้องใจรัก
         ค  เมื่อนั้น  รจนารีมีศักดิ์  เทพไทอุปถัมภ์นำชัก  นงลักษณ์ดูเงาะเจาะจง  นางเห็นรูปสุวรรณอยู่ชั้นใน  รูปเงาะสวนไว้ให้คนหลง  ใคร ใคร ไม่เห็นรูปทรง  พระเป็นทองทั้งองค์อร่ามตา  ชะรอยบุญเราไซร้จึงได้เห็น  ต่อจะเป็นคู่ครองกระมังหมา  คิดพลางนางเสี่ยงมาลา  แม้นว่าเคยสมภิรมย์รัก  ขอให้พวงมาลัยนี้ไปต้อง  เจ้าเงาะรูปทองจงประจักษ์  เสี่ยงแล้วโฉมยงนงลักษณ์  ผินพักตร์ทิ้งพวงมาลัยไป
         ค  บัดนั้น  พระพี่เลี้ยงหลากจิตคิดสงสัย  อกเอ๋ยนี้เห็นเป็นอย่างไร  มารักใคร่อ้ายเงาะมิเคราะห์กรรม  ทำให้อายขายพักตร์เผ่าพงศ์  ไม่รักองค์เลยนักนิดผิดส่ำ  ไม่ปรึกษาหารือแต่สักคำ  จะมาทำให้พี่นี้พลอยยับ
         ค  เมื่อนั้น  ท้าวสามนต์เสียใจจนลมจับ  นางมณฑาเข้าประคองรองรับ  ขยำขยับไปสักหน่อยจึงค่อยคลาย  ลุกขึ้นกระทืบบาทตวาดอึง  อีรจนาดูดู๋มึงช่างมักง่าย  ทรลักษณ์อัปรีย์ไม่มีอาย  หน่อกษัตริย์ทั้งหลายไม่เอื้อเฟื้อ  มารักใคร่อ้ายเงาะทรชนคนอุบาท์ว  ทุดช่างชั้วชาติประหลาดเหลือ  แค้นนักจักใคร่ให้แล่เนื้อ  แล้วเอาเกลือทาซ้ำให้หนำใจ  ว่าพลางฉวยได้ไม้เรียว  โกรธเกรี้ยวตัวสั่นหมั่นไส้   อีลูกชั่วน่าชังจังไร   เอาไว้ไยตีเสียให้แทบตาย

รามเกียรติ์ตอนท้าวมาลีวราชว่าความ (ความตอนต้น)

รามเกียรติ์ตอนท้าวมาลีวราชว่าความ (บทอาขยาน)
                เมื่อนั้น  ท้าวมาลีวราชเรืองศรี  ได้ฟังคั่งแค้นแสนทวี  ดั่งหนึ่งเอาตรีมาเสียบกัณฑ์  จึ่งว่าเป็นไฉนทศพักตร์  จึงฮึกฮักดื้อดึงดัวยโมหันต์  มาติดใจฝูงเทพเทวัญ  ผูกพันว่านี้ก็ผิดไป  ทำไมกับท้าวโกสีย์  รถของเขามีเขาก็ให้  ว่าเลือกรักมักชังด้วยอันใด  ซ้ำติดใจคนกลางนางสีดา  ครั้นซักไซร้ไต่ถามเอาความจริง  หรือกับติงทุเลาต่อว่า  ตัวกูผู้เป็นอัยกา  พิพากษาลำเอียงหรือว่าไร  เจรจาความสัตย์ก็ไม่มี  ดั่งสตรีเด็กน้อยก็ว่าได้  หรือเทวาสุราลัย  พอใจในจตุราบาย  กูพิจารณาก็ได้ความ  คำพระรามสีดาทั้งสองฝ่าย  ต้องถูกผูกพันเป็นต้นปลาย  ทั้งคำเทพทั้งหลายก็สมกัน  ซึ่งเองกล่าวหาทุกข้อ  ล้วนแกล้งติตต่อให้เหมาะมั่น  สืบสวนก็ไม่ได้เป็นสัทธรรม์  สารพันทรลักษณ์อัปรีย์  เห็นจริงว่าตัวบังอาจ  ไปลอบลักอัคราชมเหสี  ขององค์พระรามจักรี  อสุรีเร่งส่งนางสีดา

พระอภัยมณีตอนครองเมืองผลึก (ความตอนต้น)