"วัดเกาะใหญ่" เป็นวัดเก่าแก่แห่งหนึ่ง ตั้งอยู่เลขที่ 60/1 หมู่ที่ 6 ต.กระดังงา อ.บาง คนที จ.สมุทรสงคราม

ตามประวัติ ไม่ปรากฏนามผู้สร้าง แต่มีหนังสือหลักฐานระบุว่า สร้างและตั้งวัด พ.ศ.2285 พระราชทานวิสุงคามสีมา พ.ศ. 2343

ปัจจุบัน วัดแห่งนี้มีที่ตั้งและที่ธรณีสงฆ์ เนื้อที่ 15 ไร่ 3 งาน 78 ตารางวา ส่วนที่ธรณีสงฆ์ รวมที่ดินที่ตั้งโรงเรียนประชาบาลเดิม คือ โรงเรียนวัดเกาะใหญ่ (เลี้ยงล้อมอนุกูล) ที่ดิน 39 ไร่ งาน 78 ตารางวา

มีปูชนียสถานถาวรวัตถุที่สำคัญประจำวัด คือ พระประธานเป็นพระปูนปั้นปางสมาธิ และพระอัครสาวก 2 องค์ พระสารีบุตร พระโมคคัลลานะ (ศิลาแลง) รอยพระพุทธบาท ฯลฯ

สภาพของวัดสมัยนั้นอยู่ในสภาพที่ทรุดโทรมมาก ต่อมาได้บูรณปฏิสังขรณ์ พระอุโบสถ หอสวดมนต์ ศาลาการเปรียญ หอระฆัง ฯลฯ

ความเจริญและความเสื่อมของวัด นับตั้งแต่ พระครูเลี้ยง จันทโชโต รักษาการเจ้าอาวาส และต่อมาได้ดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าอาวาสและเจ้าคณะตำบลกระดังงา (คือเจ้าคณะหมวดสมัยนั้น) ได้ปกครองวัด นำความเจริญให้แก่วัดโดยลำดับ มีการก่อสร้างต่อเติมบูรณปฏิสังขรณ์ อาทิ โบสถ์ ศาลาการเปรียญ ถนนหนทาง ศาลาท่าน้ำ หอสวดมนต์ และได้ก่อสร้างโรงเรียนประชาบาลขึ้น 1 หลัง ต่อมาได้รับนามโรงเรียน คือโรงเรียนประชาบาลวัดเกาะใหญ่ (เลี้ยงล้อมอนุกูล)

พระครูเลี้ยงมรณภาพเมื่อปี พ.ศ.2486

ต่อมาพระอธิการล้อมเดิมท่านดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบางสะแก ต.สะแก อ.บางคนที จ.สมุทรสงคราม มาดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส จากนั้นซ่อมแซมต่อเติมโรงเรียนประชาบาลเพิ่มอีก จึงได้มีนามเพิ่ม ในส่วนของชื่อโรงเรียนประชาบาลวัดเกาะใหญ่ (เลี้ยงล้อมอนุกูล)

ล่วงมาถึงสมัยพระครูสมุทรวิริยคุณ ได้ก่อสร้างถาวรวัตถุ บูรณปฏิสังขรณ์วัดอาราม อีกทั้งมีการสนับสนุนส่งเสริมการศึกษาทั้งทางโลกทางธรรม เช่น โรงเรียนวัดเกาะใหญ่ "เลี้ยงล้อมอนุกูล" ย้ายไปสถานที่ใหม่ เพราะสถานที่เดิมคับแคบ

พ.ศ.2543 เปลี่ยนนามโรงเรียนใหม่ (โรง เรียนวัดเกาะใหญ่เลี้ยงล้อมอนุกูล) เปิดสอนทั้งด้านนักธรรม-บาลี

พ.ศ.2521 ได้เปิดโรงเรียนพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ โดยใช้อาคารเรียนหลังใหม่ของโรงเรียนประชาบาลเป็นสถานที่ศึกษา

ส่วนทางราชการอนุญาตให้ใช้ที่ดินของวัดธรณีสงฆ์เป็นที่ตั้งส่วนราชการ เช่น สำนักงานเกษตรอำเภอบางคนที ที่ ทำการบางคนที ที่ ทำการไปรษณีย์โทรเลขประจำอำเภอ และย้ายไปตั้งโรง เรียนใหม่ขึ้น

กาลเวลาล่วงมาจนถึงปัจจุบัน วัดเกาะใหญ่ มีปูชนียสถานมากมาย บริเวณโดยรอบวัดเป็นชุมชนที่มีชาวบ้านอาศัยอยู่หลายพันหลังคาเรือน บรรยากาศจึงมีความคึกคักจอแจไปบ้าง

บริเวณพุทธาวาส และตามกุฏิพระภิกษุสงฆ์ มีความสะอาดสะอ้านร่มรื่น

อย่างไรก็ตาม พื้นศาลาการเปรียญภายในวัดที่เป็นไม้กระดานได้ชำรุดทรุดโทรมไปตามกาลเวลา ทำให้การสัญจรไปมาของพุทธ ศาสนิกชนที่เข้ามาทำบุญภายในวัด มีความลำบาก อีกทั้งพระสงฆ์-สามเณรที่ต้องลงทำสังฆกรรมไม่ได้รับความสะดวก

ถือเป็นอารามเก่าแก่อีกวัดหนึ่งในแม่กลอง