5.      

ภาพที่ 7.10 กุ้งก้ามกรามเพศเมียสายพันธุ์ดั้งเดิมมีขนาดเล็กแต่มีไข่เต็มท้อง

สายพันธุ์ดั้งเดิม    กุ้งก้ามกรามที่เกษตรกรเลี้ยงอยู่ในขณะนี้ส่วนมากเป็นสายพันธุ์ดั้งเดิมเลี้ยงกันมาเป็นเวลาช้านานโดยไม่มีการปรับปรุงคุณภาพพ่อแม่พันธุ์ ส่วนมากจะใช้กุ้งในบ่อเลี้ยงบางส่วนที่มีลักษณะที่ดีเช่นมีขนาดโตมาทำเป็นพ่อแม่พันธุ์ หลังจากการเลี้ยงมาหลายปีจะเห็นได้ว่าขนาดของกุ้งก้ามกรามเล็กลงซึ่งน่าจะมีสาเหตุมาจากผสมพันธุ์ในสายเลือดเดียวกันทำให้เกิดปัญหาเลือดชิด (inbreeding) โดยเฉพาะกุ้งเพศเมียจะมีขนาดเล็กลงมาก ในขณะที่กุ้งเพศผู้ส่วนใหญ่จะมีก้ามใหญ่มาก ส่วนของลำตัวมีขนาดเล็กแต่ในความเป็นจริงตลาดต้องการกุ้งเพศผู้ที่มีก้ามขนาดเล็กหรือที่เกษตรกรนิยมเรียกกันว่า “ก้ามทอง” ซึ่งในแต่ละรุ่นที่เลี้ยงจะมีปริมาณ 20-25 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น เนื่องจากจะเป็นกุ้งเพศเมียประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์และจะเป็นกุ้งเพศผู้ก้ามโตหรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่า “ก้ามลาก” 25-30 เปอร์เซ็นต์และเป็นกุ้งก้ามทอง20-25 เปอร์เซ็นต์    ดังนั้นผลตอบแทนที่ได้จะต่ำเนื่องจากกุ้งเพศเมียที่ตัวเล็กราคาจะต่ำมากและผลผลิตโดยรวมค่อนข้างต่ำและใช้ระยะเวลานานมากต่อการเลี้ยงแต่ละรอบ