จึงตรองตรึกปรึกษาเสนาบดี |
ศึกคราวนี้ห้าวหาญชาญฉกรรจ์ |
ทั้งไพร่นายกายสูงถึงหกศอก |
หนักสือบอกมาว่ายักษ์มักกะสัน |
จะเกณฑ์พลคนเราเข้าประจัญ |
เล็กกว่ามันเหมือนหนึ่งหนูไปสู้ช้าง |
ขึ้นรักษาหน้าที่ไว้ดีกว่า |
ปล่อยมันมาตามถนัดไม่ขัดขวาง |
แล้วเสนีตีกรงเหล็กตะราง |
ไว้ที่ข้างเกยชลาหน้าพระลาน |
กับโซ่ใหญ่ให้พลไว้คนละเส้น |
จะจับเป็นพวกฟันเสี้ยมที่เหี้ยมหาญ |
พระตรัสจัดเสร็จสำเร็จการ |
ป้อมทวารปักขวากไว้มากมาย |
แล้วเสนีตีฆ้องเที่ยวร้องป่าว |
ประชาชาวข้างใต้ไพร่ทั้งหลาย |
ให้หลบลี้หนีตัวต้อนวัวควาย |
ไปอยู่ท้ายเมืองผลึกเมื่อศึกมา |